رهبری به مثابه موازنه گر: تحقیق موردی نقش رهبری در حفظ جمهوریت نظام

در رابطه با نسبت مردمسالاری و طبقه متوسط جدید در نظریه های توسعه مجادلات فراوانی صورت گرفته است. نظریات کلاسیک بر این قضیه باور داشتند که طبقه متوسط جدید به لحاظ ایدیولوژیک به دموکراسی وابسته است. در نتیجه با شکل گرفتن این طبقه فشارهای بسیار زیادی بر نظام سیاسی برای اصلاح رویه ها به نفع شاخصه های مردمسالاری وارد خواهد شد. نتیجه این معادله درگیری میان این طبقه با نظامهای سنتی، شبه مدرن، یا اقتدارگرا می باشد. متفکرانی همانند پولانزاس و دال بر امکان حیات و همکاری این طبقه با چنین نظامهایی سخن رانده اند. پرسش این است که چگونه طبقه متوسط جدید در نظام مردمسالاری دینی به همکاری با نظام سیاسی روی آورده است؟ این پژوهش با رویکرد تحلیلی، و استفاده از روش تحقیق موردی، و منابع تاریخی و آمارهای اجتماعی-اقتصادی پیش برده شده است. نتیجه این بوده است که نظام سیاسی ایران واجد یک مولفه بومی یعنی نهاد ولایت فقیه است که توانسته است به مثابه یک موازنه گر، توامان از ظرفیتهای منابع جمهوریت و منابع اسلامیت برای حفظ مردم از جمله موافقان این طبقه استفاده ببرد. طبقه متوسط جدید علی رغم وجود اختلافات در جهان بینی، ارزشها و هنجارها به ظرفیتهای فعلی نظام اسلامی رضایت داده است و می کوشد اهداف خود را درون آن پیگیری کند.