بررسی تراکم و شاخص های تنوع زیستی خیارهای دریایی درمنطقه خلیج پزم تیاب (غرب خلیج چابهار)

در این مطالعه تراکم و تنوع گونه ای خیار دریایی در خلیج پزم در شمال دریای عمان و در مجاورت خلیج چابهار در سه فصل بهار، پاییز و زمستان مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه برداری گونه ها به روش غواصی در مساحت 314 متر مربع در خلیج پزم تیاب در پنج ایستگاه با جنس بسترهای متنوع صورت گرفت. نمونه ها بعد از انتقال به آزمایشگاه با کمک کلیدهای شناسایی معتبر شناسایی شدند و گونه های H. leucospilota،H. arenicola ، H. atra و S. variegatus شناسایی و گونه  H. leucospilota به عنوان گونه غالب منطقه مشخص گردید. شاخص های شانون، مارگالف، سیمپسون و پایلو به منظور مطالعه تنوع گونه ای خیار دریایی استفاده گردید. نتایج نشان داد که بیش ترین میزان تراکم در فصل زمستان 94 با میانگین 0/73±4/64 در 314 متر مربع و کم ترین آن در فصل بهار با میانگین 0/419± 1/8 در 314 متر مربع ثبت گردید. هم چنین شاخص های شانون (0/12±0/97، 0/25±1/16، 0/23±1/16)، مارگالف (0/11±1/46، 0/09±1/69، 0/21±1/61)، سیمپسون (0/04±0/356، 0/07±0/164، 0/01±0/245) و پایلو (0/11±0/752، 0/09±0/837، 0/18 ±0/91) مقادیر متفاوتی را به ترتیب در فصل زمستان، بهار و پاییز نشان داد. بنابر این مشخص گردید که گونه های خیار دریایی در خلیج پزم از غنای گونه ای کمی برخوردارند و درصورتی که اقدامات مناسب حفاظتی و بهره برداری از گونه های مذکور انجام نگردد، ذخایر این گونه های ارزشمند به شدت در معرض آسیب خواهد بود.