مدل چندلایه مرجعیت علمی

مرجعیت علمی به عنوان یک مفهوم هسته، به صورت مداوم ذهن سیاستگذاران علم و فناوری را به خود مشغول می کند. دستیابی به مرجعیت علمی هرچند نیازمند وجود و ایجاد بسترهای مختلفی است، اما دستیابی به منافع پایدار را برای نظام علمی و فناوری فراهم می آورد. برخلاف ظاهر یکپارچه مرجعیت علمی، لایه های مختلفی در شکل گیری آن دخیل هستند که در اینجا در قالب مدل چندوجهی مرجعیت علمی مفهوم سازی شده است. این مدل از چهار لایه «زیرساخت»، «فرایند»، «برونداد»، و «ارزش آفرینی» تشکیل شده است. هرکدام از لایه ها حداقل سه عنصر فرعی را در برمی گیرند. در نوشته پیش رو ضمن تبیین این لایه ها، ماتریس تعامل دو به دوی هرکدام از لایه های زیرساختی تشکیل شده است. این ماتریس نشان دهنده یک وضعیت مطلوب، یک وضعیت نامطلوب و دو وضعیت نوسانی است. این مقاله به عنوان نقطه شروع یک رویکرد چندوجهی به مرجعیت علمی است که تزاحم رشد تک ساحتی در هرکدام از لایه ها را با کلیت مرجعیت علمی از بین می برد و سیاست گذاری برای مرجعیت علمی را دقیق تر و هدفمندتر می کند.