بررسی کاهش شنوایی حسی عصبی در بیماران مبتلا به کم کاری مادرزادی تیروئید

هیپوتیروئیدی مادرزادی یک بیماری با شیوع تقریبی یک در هر 4000 تولد زنده است (2 و 10 و 11). همراهی بین هورمونهای تیروئید و فعالیت سیستم شنوایی از دیرباز شناخته شده است. همچنین تحقیقات روی حیوانات آزمایشگاهی مشخص کرده است که هورمون تیروئید نقش آشکاری را در بلوغ ساختمانهای گوش داخلی بازی می کند. اگر چه امروزه عقب ماندگی ذهنی به علت برنامه های غربالگری نوزادان و درمان زودرس کمتر دیده می شود ولی اختلالات کمتر آشکار شامل اختلال در سیستم شنوایی و گفتار ممکن است هنوز به درجات مختلف اتفاق بیفتد (11 و2).
شنوایی یکی از مهمترین حواس انسان است و قسمت زیادی از اطلاعات محیط اطراف توسط این حس به مغز می رسد. شنوایی جهت شناخت محیط اطراف، توانایی در تکلم و تکامل در درک روندهای منطقی توسط مغز ضروری است. باز توانی زودهنگام شنوایی برای تکامل زبان و تکلم متناسب با سن ضرورت دارد. غیاب تحریک شنوایی کافی در بچه ها ممکن است از تکامل و بلوغ مسیر مرکزی شنوایی جلوگیری کند. اطلاعات به دست آمده از مطالعات طولانی مدت در بچه های با کاهش شنوایی مادرزادی یا کاهش شنوایی زودرس یک برتری واضح و آشکار در تکامل مهارتهای ارتباطی در طول زمان در بچه هایی که کاهش شنوایی آنها قبل از 6 ماهگی کشف و پیگیری گردیده است. نسبت به بچه های دیرتر تشخیص داده شده نشان می دهد. اگر یک کاهش شنوایی بارز دو طرفه تا سالهای اول زندگی کشف نشود، اختلال ایجاد شده در تکلم و زبان آموزی می تواند باعث اختلال در آموزشای مدرسه و تکامل مهارتهای عاطفی و ارتباطی گردد و لذا تشخیص زودرس کاهش شنوایی در کودکان و درمان و بازتوانی زودرس در آنها بسیار خطیر و مهم است. برای این منظور شناخت گروه های پرخطر (High Risk) و غربالگری کم شنوایی در این گروه ها ضروری است(3).
هدف از این مطالعه تعیین شیوع کم شنوایی حسی عصبی در کودکان مبتلا به هیپوتیروئیدی مادرزادی و نشان دادن اهمیت غربالگری کاهش شنوایی در این گروه از بیماران است...