اثر سطح انرژی و پروتئین جیره بر عملکرد رشد جوجه های بومی خزک از 7 تا 91 روزگی

این پژوهش با هدف تعیین اثر سطوح مختلف انرژی و پروتیین جیره بر عملکرد رشد جوجه های بومی خزک و انتخاب بهترین ترکیب از سطوح انرژی و پروتیین در سن 7 تا 91 روزگی انجام شد. تعداد 360 قطعه جوجه هفت روزه به صورت تصادفی در نه تیمار شامل سه سطح انرژی (2600، 2800 و 3000 کیلوکالری بر کیلوگرم) و سه سطح پروتیین (17، 19 و 21 درصد) به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار و تعداد 10 قطعه پرنده در هر تکرار توزیع شدند. جوجه ها از هفت روزگی وارد پن های آزمایشی شده و به مدت 12 هفته با جیره های آزمایشی تغذیه شدند. وزن کشی جوجه ها و مصرف دان به صورت هفتگی انجام شده و با استفاده از اطلاعات وزن بدن و مصرف خوراک، متوسط افزایش وزن بدن روزانه، ضریب تبدیل غذایی، انرژی و پروتیین مصرفی روزانه، راندمان مصرف انرژی و پروتیین در سه محدوده سنی (7تا 35، 35 تا 63 و 63 تا 91 روزگی) و کل دوره محاسبه شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از رویه GLM نرم افزارSAS  نسخه 1/9 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و مقایسه میانگین ها با آزمون توکی در سطح پنج درصد انجام شد. نتایج نشان داد که اثر سطوح مختلف انرژی و پروتیین بر متوسط افزایش وزن، مصرف خوراک (به استثنای سنین 63 تا 91 روزگی)، ضریب تبدیل، مصرف انرژی، مصرف پروتیین (به استثنای سنین 63 تا 91 روزگی) سه دوره مورد مطالعه و کل دوره، تاثیر معنی دار داشت. همچنین تاثیر متقابل سطوح انرژی و پروتیین جیره بر تمامی متغیرهای مورد مطالعه در کلیه دوره ها معنی داری بود. اثر سطوح انرژی و پروتیین جیره به ترتیب بر راندمان مصرف پروتیین و راندمان مصرف انرژی معنی دار نبود. اختلاف بین پرندگان تغذیه شده با جیره های با سطح انرژی 3000 و 2800 کیلوکالری بر کیلوگرم و سطح پروتیین 21 با 19 درصد از لحاظ بسیاری از شاخص های عملکردی مورد مطالعه معنی دار نبود، اما کاهش سطح انرژی جیره به 2600 کیلوکالری و پروتیین جیره به 17 درصد اثر منفی بر بروز شاخص های عملکردی نشان داد. نتیجه کلی اینکه، سطح انرژی 2800 کیلوکالری بر کیلوگرم و 19 درصد پروتیین برای این سنین جوجه های خزک پیشنهاد می گردد.