به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « ضریب تبدیل غذایی » در نشریات گروه « علوم دام »

تکرار جستجوی کلیدواژه « ضریب تبدیل غذایی » در نشریات گروه « کشاورزی »
  • محمد زردادزائی، محمود قزاقی*، فرزاد باقرزاده کاسمانی، هادی فرجی آروق

    این پژوهش با هدف تعیین اثر سطوح مختلف انرژی و پروتیین جیره بر عملکرد رشد جوجه های بومی خزک و انتخاب بهترین ترکیب از سطوح انرژی و پروتیین در سن 7 تا 91 روزگی انجام شد. تعداد 360 قطعه جوجه هفت روزه به صورت تصادفی در نه تیمار شامل سه سطح انرژی (2600، 2800 و 3000 کیلوکالری بر کیلوگرم) و سه سطح پروتیین (17، 19 و 21 درصد) به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار و تعداد 10 قطعه پرنده در هر تکرار توزیع شدند. جوجه ها از هفت روزگی وارد پن های آزمایشی شده و به مدت 12 هفته با جیره های آزمایشی تغذیه شدند. وزن کشی جوجه ها و مصرف دان به صورت هفتگی انجام شده و با استفاده از اطلاعات وزن بدن و مصرف خوراک، متوسط افزایش وزن بدن روزانه، ضریب تبدیل غذایی، انرژی و پروتیین مصرفی روزانه، راندمان مصرف انرژی و پروتیین در سه محدوده سنی (7تا 35، 35 تا 63 و 63 تا 91 روزگی) و کل دوره محاسبه شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از رویه GLM نرم افزارSAS  نسخه 1/9 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و مقایسه میانگین ها با آزمون توکی در سطح پنج درصد انجام شد. نتایج نشان داد که اثر سطوح مختلف انرژی و پروتیین بر متوسط افزایش وزن، مصرف خوراک (به استثنای سنین 63 تا 91 روزگی)، ضریب تبدیل، مصرف انرژی، مصرف پروتیین (به استثنای سنین 63 تا 91 روزگی) سه دوره مورد مطالعه و کل دوره، تاثیر معنی دار داشت. همچنین تاثیر متقابل سطوح انرژی و پروتیین جیره بر تمامی متغیرهای مورد مطالعه در کلیه دوره ها معنی داری بود. اثر سطوح انرژی و پروتیین جیره به ترتیب بر راندمان مصرف پروتیین و راندمان مصرف انرژی معنی دار نبود. اختلاف بین پرندگان تغذیه شده با جیره های با سطح انرژی 3000 و 2800 کیلوکالری بر کیلوگرم و سطح پروتیین 21 با 19 درصد از لحاظ بسیاری از شاخص های عملکردی مورد مطالعه معنی دار نبود، اما کاهش سطح انرژی جیره به 2600 کیلوکالری و پروتیین جیره به 17 درصد اثر منفی بر بروز شاخص های عملکردی نشان داد. نتیجه کلی اینکه، سطح انرژی 2800 کیلوکالری بر کیلوگرم و 19 درصد پروتیین برای این سنین جوجه های خزک پیشنهاد می گردد.

    کلید واژگان: افزایش وزن روزانه, جوجه خزک, راندمان مصرف پروتئین, ضریب تبدیل غذایی}
    Mohammad Zardadzaei, Mahmoud Ghazaghi *, Farzad Bagherzadeh Kasmani, Hadi Faraji-Arough

    Introduction: 

    In order to maximize poultry production, it is important to have knowledge of the bird's requirements. This can help to increase their production capacity. Since feed is a major expense in poultry production, it is crucial to consider the main components of the feed. Energy and protein are vital nutrients for poultry. Energy is necessary for body function, while protein is an essential constituent of all tissues in the bird's body. Proteins have a significant impact on the growth performance of birds, and they are also the most expensive nutrient in broiler diets. A lot of research has been done to better utilize feed by the animal and reduce feeding costs. This is important because diets that contain excessive amounts of certain nutrients can lead to nutrient loss and increased breeding costs. The Khazak hen is a native hen of the Sistan region and is known for its small body size. Achieving better growth performance in this bird requires determining the optimal levels of energy and dietary protein in different phases of production. Since there is no information about the optimal level of energy and protein in the growth period for Khazak chickens, so this study was conducted to determine the effect of different levels of energy and protein on growth performance of Khazak native chickens and select the best combination of energy and protein levels at 7 to 91 days of age.

    Materials and Methods

    The research was performed on Khazak chickens in the Research Center of Domestic Animals (RCDA) in the University of Zabol, Zabol, Iran. A total of 360 seven- day- old chicks were randomly allocated to 9 dietary treatments including three levels of energy (2600, 2800 and 3000 kcal / kg) and protein (17, 19 and 21%) as a factorial experiment in a completely randomized design with four replications, and 10 birds in each replication. The chicks entered the experimental pen in seven days of old and they were examined with experimental diets for 12 weeks. The birds had ad libitum access to feed and water throughout the experiment. Eenvironmental conditions in terms of light, temperature and humidity were considered similar for experimental treatments. Weighing chickens and feed intake were measured weekly. Other parameters including average daily body weight gain, feed conversion ratio, daily energy and protein intake, energy and protein efficiency ratio were calculated based on the body weight and feed intake data, in three age ranges (7 to 35, 35 to 63 and 63 to 91 days of age) and the whole period. The collected data were analyzed using GLM procedure of SAS software version 9.1 and the means were compared with Tukey test at 5% level.

    Results and Discussion

    The study results indicate that varying energy and protein levels had a significant impact on weight gain, feed intake (except during the 63-91 day age range), feed conversion ratio, and energy and protein intake (excluding the 63-91 day age range) during all three periods studied as well as over the entire period (P < 0.05). Furthermore, the interaction between energy and protein showed a significant effect on all variables studied across all periods (P < 0.05). However, the impact of energy and protein levels on protein efficiency ratio (PER) and energy efficiency ratio (EER) was not significant. During the starter period, physical limitations may cause birds to consume less energy with low-density diets. Thus, when birds consume diets that are low in energy and protein during this period, their energy consumption declines due to these physical limitations. The study results indicate that determining optimal energy and protein levels in the diet is crucial for maximizing the performance of native chickens. To balance poultry performance and economic production, an applied feeding program that compromises between the animal's nutritional requirements and management needs is necessary. Consequently, one approach to achieving this balance is by developing a diet formulation that can regulate a specific ratio of protein to renewable energy.

    Conclusion

    Although, the many performance variables were not significant between energy levels of 3000 with 2800 kcal/kg and protein levels of 21 with 19%, but the negative effect on performance was observed by reducing energy level to 2600 kcal/kg and protein level to 17 %. So level of 2800 kcal/kg and 19% for energy and protein suggested for these ages of chickens.

    Keywords: Daily weight gain, Khazak chick, Protein efficiency ratio, Feed conversion}
  • محسن باقری*، مرتضی کرمی
    زمینه مطالعاتی: سن شیرگیری بره ها و پرورش آنها همراه یا جدا از مادر می تواند عملکرد رشد را تحت تاثیر قرار دهد.
    هدف
    پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر سن از شیرگیری و نوع پرورش بر عملکرد رشد بره های نر و ماده لری بختیاری انجام گرفت.
    روش کار
    در یک طرح کاملا تصادفی 59 راس بره نر در شش تیمار شامل زود از شیرگرفته پرواری، زود از شیرگرفته غیرپرواری، شیرگیری معمول پرواری، شیرگیری معمول غیرپرواری، دیر از شیرگرفته پرواری و دیر از شیرگرفته غیرپرواری و 54 راس بره ماده در سه تیمار زود از شیرگیری، شیرگیری معمول و دیر از شیرگیری قرار گرفتند.
    نتایج
    در سن مشابه وزن بره های نر پروار شده از وزن بره های نر غیر پرواری بیش تر بود (0/05>P). در نرها وزن بره های زود از شیر گرفته پرواری نسبت به بره های تیمارهای شیرگیری معمول پرواری و دیر از شیرگرفته پرواری بیش تر بود (0/05>P). همچنین میانگین افزایش وزن روزانه از سن دو تا شش ماهگی، در بره های تیمار زود از شیرگرفته پرواری بیش تر از بره های تیمار دیر از شیرگرفته پرواری بود (0/05>P). ضریب تبدیل غذایی بین بره های نر پرواری در تیمارهای مختلف، مشابه بود. بین بره های ماده در تیمارهای مختلف از نظر وزن در سنین یکسان تفاوت آماری معنی دار مشاهده نشد. همچنین از نظر افزایش وزن روزانه بین بره های ماده تیمارهای مختلف در دوره پرورش اختلاف آماری معنی دار وجود نداشت. نتیجه گیری نهایی: به طور کلی، از شیر گرفتن بره های نر در سن دو ماهگی و پروار کردن آن ها تا سن شش ماهگی، بر رشد و وزن نهایی آن ها، اثر مثبت داشت و از شیرگیری بره های ماده در سن دو ماهگی بر افزایش وزن آنها تا سن شش ماهگی تاثیر منفی نداشت.
    کلید واژگان: افزایش وزن, پروار, ضریب تبدیل غذایی, عملکرد, میش}
    MOHSEN BAGHERI *, Morteza Karami
    Introduction
    Sheep and goat meat is considered as one of the main sources of red meat in Iran. Lori-Bakhtiari sheep is one of the most important breeds among the native sheep breeds in Iran with a large population and acceptable meat quality and also adaptability to poor ranges. Weaning lambs is the removal of a milk-based diet, either provided by the ewe or milk replacement in a hand-rearing system, onto forage or grain-based diet. As with any management practice such as a change of diet or significant social change for the animal, the period may be stressful and careful management is essential. The time of weaning is very important in lambs since it affects feed consumption; growth performance and carcass characteristics of lambs. Range sheep operations traditionally have allowed lambs to graze with their dams until late spring or early summer. This poses a problem when severe drought conditions and forage availability is limited. Early weaning can provide some very appealing benefits: More pasture will be available to maintain the retained ewe flock if lambs and cull ewes are removed earlier in the year; The ewe’s nutrient requirements are reduced after weaning, which will cause ewes on pasture to eat less and lose less weight; Lambs use supplemental feed more efficiently for growth than ewes use it for milk production; Placing lambs in a feedlot will reduce predator losses. This study was conducted to investigate the effects of weaning age and rearing type on the growth performance of Lori-Bakhtiari male and female lambs.
    Materials and Methods
    150 Lori-Bakhtiari ewes were synchronized during the mating season and then randomly mated with Lori Bakhtiari rams. A total of 110 ewes gave birth in the lambing season with a range of 10 days, of which 113 healthy lambs (59 male lambs and 54 female lambs) were selected and studied at two months of age. The experiment was conducted in a completely randomized design. Male lambs were divided into six treatments including early-weaned fattening lambs (10 heads), early-weaned non-fattening lambs (10 heads), traditional weaned fattening lambs (10 heads), traditional weaned non-fattening lambs (8 heads), late weaned fattening lambs (10 heads) and late weaned non-fattening lambs (11 heads), and Female lambs were studied in three treatments including early weaning (17 heads), traditional weaning (20 heads) and late weaning (17 heads). Weaning of lambs in early weaning, normal weaning, and late weaning was performed at the mean age of two months, three months, and four months, respectively. The fattening of male lambs continued until the age of six months. Other non-fattened weaned lambs (male and female) were raised with their dams up to six months of age without access to the mother's breast. Lambs had access to dry forage (in winter) and wet forage (in spring and summer) in addition to milk before weaning. At birth, the weight of all lambs was measured and the sex and type of birth (single and twin) of lambs were recorded. The weight of all lambs was measured and recorded at two months and then monthly up to six months. Daily weight gain in monthly periods and final weight gain in lambs of different treatments were calculated. Data were statistically analyzed by SAS software and MIXED procedure.
    Results
    At three months of age, early-weaned fattening lambs were heavier than the lambs of other treatments (P<0.05). At four months of age, early-weaned fattening lambs weighed more than traditional weaned fattening lambs and traditionally weaned fattening lambs weighed more than male lambs in other treatments (P<0.05). At this age, the weight of male lambs in traditionally weaned non-fattening, late-weaned fattening, and late weaned non-fattening treatments was not statistically significant. Also, in five-month-old male lambs, the weight of early-weaned fattening lambs was higher than the lambs of other treatments (P<0.05). The five-month weight difference of lambs was not significant in non-fattening treatments. At six months of age, early-weaned fattening lambs weighed more than traditional weaned fattening lambs, and traditionally weaned fattening lambs weighed more than male lambs in other treatments (P<0.05). In general, at six months of age, fattening lambs weighed more than non-fattening lambs (P<0.05). There was no statistically significant difference in the weights of lambs of non-fattening treatments at the age of six months.In male lambs, early-weaned fattening lambs from two to three months of age gained 293 g / day, which was significantly higher than the lambs of other treatments in the same period (P<0.01). The average daily weight gain in male lambs from three to four months of age was higher in early-weaned and traditional weaned fattening treatments than in other treatments (P<0.01). In males and from two to six months of age, the mean daily weight gain in early-weaned fattening, traditionally weaned fattening, and late weaned fattening treatments was 242, 226, and 212 g / day, respectively, and the difference between early-weaned fattening and late weaned fattening treatments was significant (P<0.01). During these four months, the average daily weight gain was equal in the non-fattening treatments. During the same period, the mean daily weight gain in fattening lambs was higher than the average daily weight gain in non-fattening lambs (P<0.01).There was no statistically significant difference between female lambs in different treatments for weight at the same age. Also, there were no significant differences in terms of average daily gain in the rearing period between female lambs in different treatments.
    Conclusion
    Data obtained in this study indicated that weaning of male lambs at two months of age and fattening them until six months of age had positive effects on their growth and final weight and weaning of female lambs at two months of age hadn’t a negative effect on their weight gain until six months of age.
    Keywords: Ewe, Feed conversation ratio, Feedlot, performance, Weight gain}
  • بهزاد گنجی، مهدی دهقان بنادکی*، فرهنگ فاتحی
    هدف از این پژوهش، مقایسه اثر بافر ترکیبی و بیکربنات سدیم بر عملکرد رشد و فراسنجه های شکمبه ای گوساله های نر پرواری هلشتاین با میانگین وزن 1/43±8/330 کیلو گرم و سن 240 روز، تغذیه شده با جیره ای پر کنسانتره بود. آزمایش به مدت90 روز به همراه 10 روز عادت دهی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه جیره آزمایشی با نسبت علوفه به کنسانتره 20 به 80 درصد و 10 تکرار انجام گرفت. جیره های آزمایشی شامل جیره شاهد (بدون بافر)، جیره پایه با یک درصد بیکربنات سدیم و جیره پایه با یک درصد بافر ترکیبی بودند. خوراک مصرفی روزانه، افزایش وزن ماهانه و گوارش پذیری اندازه گیری شد. خوراک مصرفی، تغییرات وزن و گوارش پذیری تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت. بهترین ضریب تبدیل غذایی برای گوساله های تغذیه شده با جیره حاوی مکمل بافر ترکیبی بود (05/0>P). افزایش وزن روزانه در گوساله های تغذیه شده با بافر ترکیبی نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (05/0>P). نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه در جیره شاهد نسبت به بافر ترکیبی بیشتر بود (05/0>P). pH مایع شکمبه گوساله ها دو ساعت پس از مصرف خوراک در جیره شاهد کمترین بود (05/0>P). نتایج پژوهش حاضر نشان داد بافر ترکیبی مورد سنجش در مقایسه با بیکربنات سدیم در کنترل شرایط اسیدی شکمبه گوساله های تغذیه شده با جیره های پر کنسانتره عملکرد بهتری به خصوص از نظر بهبود ضریب تبدیل غذایی داشت و به نظر می رسد افزودن آن به چنین جیره هایی مفید باشد.
    کلید واژگان: افزایش وزن روزانه, ضریب تبدیل غذایی, مایع شکمبه, نیتروژن آمونیاکی, ‏pH}
    Behzad Ganji, Mehdi Dehghan Banadaky *, Farhang Fatehi
    This study aimed to compare the effects of combined buffer and sodium bicarbonate on growth performance and ruminal parameters of Holstein young bulls with an average weight of 330.8±43.1 kg and an age of 240 days, fed with a high-concentrate diet. The experiment was conducted for 90 days with 10 days of habituation in a completely randomized design with three dietary treatments and 10 replications, and a forage: concentrate ratio of 20 to 80%. Experimental diets included a control diet (without buffer), a basal diet with 1% sodium bicarbonate, and a basal diet with 1% mixed buffer. Daily feed intake, monthly weight gain, and digestibility were measured. The experimental diets did not affect feed intake, weight changes, and digestibility. The best feed conversion ratio for bulls was in treatment of diet containing the mixed buffer supplement (P<0.05). Daily weight gain was higher in bulls fed with the combined buffer than that of the control group (P<0.05). Rumen ammonia nitrogen was higher in the control group than the bulls receiving mixed buffer (P<0.05). The pH of rumen fluid was lowest in the control group, two hours after feeding (P<0.05). The present study results showed that the mixed buffer had a better performance in controlling the rumen acidity of bulls fed with high concentrate diets compared to sodium bicarbonate, especially in terms of improving feed conversion ratio, and it seems to be necessary to add it to such diets.
    Keywords: Ammonia nitrogen, Daily weight gain, pH, Dietary conversion ratio, Rumen fluid}
  • میکائیل قلی پور، وحید واحدی*، شاهین حاجی قهرمانی، زربخت انصاری پیرسرایی

    هدف از پژوهش حاضر بررسی آثار تغذیه پودر بهار نارنج بر عملکرد رشد، اجزای لاشه و برخی فراسنجه های خونی درجوجه های گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی بود. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (رآس 308) در قالب طرح کاملا تصادفی به پنج گروه آزمایشی با چهار تکرار و هر تکرار شامل 10 قطعه پرنده تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد (جیره پایه)، جیره پایه دارای نیومایسین (0/2 درصد جیره) و 3 سطح از پودر بهارنارنج (0/5، 1 و 2 درصد جیره) بودند. جوجه ها از سن 15 تا 42روزگی تحت شرایط تنش گرمایی (2°C±32 از ساعت 10 صبح الی شش بعد از ظهر) قرار گرفتند. در پایان آزمایش از هشت قطعه پرنده در هر تیمار خونگیری انجام شد. نتایج نشان داد که میانگین تلفات در گروه های تیماری (3/75 درصد) نسبت به گروه شاهد (22/5 درصد) به طور معنی داری کمتر بود. پودر بهار نارنج در دوره های مختلف رشد تاثیر معنی داری روی مصرف خوراک و افزایش وزن جوجه ها نداشت. طی دوره رشد (11-24 روزگی)، کمترین ضریب تبدیل غذایی در تیمار 0/5%  پودر بهار نارنج حاصل شد که با تیمار 2%  تفاوت معنی داری داشت (0/05>p). گلوکز سرم خون در جوجه هایی که 1% پودر بهار نارنج دریافت کرده بودند، کاهش معنی داری (0/05>p) نسبت به جوجه های گروه شاهد، نشان داد (211 در مقابل 8/225 میلی گرم در دسی لیتر). سطح  LDLخون در تیمار 2% پودر بهار نارنج (4/57 میلی گرم در دسی لیتر) نسبت به گروه 0/5% (6/69 میلی گرم در دسی لیتر) کمتر بود (0/05>p). مصرف پودر بهارنارنج روی وزن لاشه، سینه، ران و وزن بافت های داخلی بدن جوجه های گوشتی اثر معن ی دار نداشت (0/05<p). بنابراین بهار نارنج ممکن است به دلیل داشتن خاصیت آنتی‏ اکسیدانی در تخفیف اثرات تنش گرمایی موثر باشد.

    کلید واژگان: بهارنارنج, تنش گرمایی, جوجه گوشتی, خصوصیات لاشه, ضریب تبدیل غذایی}
    Michael Gholipour, Vahid Vahedi*, Shahin Hajighahramani, Zarbakht Ansari Pirsarei

    This study was conducted to determine the effects of Bitter Orange blossom powder (BOBP) on growth performance, carcass characteristics and some blood parameters in broiler chickens under heat stress condition. A total of 200 one day-old male broiler chicks (Ross 308) randomly were divided into five treatment groups in a completely randomized design with four replicates of 10 birds each. The experimental treatments including control (basal diet), the basal diet with Neomycin (0.2% of v diet) and 3 levels of BOBP (0.5, 1 and 2% of diet). Birds submitted to heat stress (32±2ºC from 10.00 AM to 6.00 PM) from 15 to 42 d of age. Blood samples were taken from 8 birds per treatment at the end of experiment. The results showed that, average mortality was significantly lower (P<0.05) in treatments groups (3.75%) than in the control group (22.5%). The diet supplemented with BOBP had no effects on feed intake and weight gain of chicks during different periods (P>0.05). In the grower phase (11-24 d), the lowest fed conversion ratio (FCR) was obtained in 0.5% BOBP, which were significantly different from 2% treatment (P<0.05). Birds receiving diet supplemented with 1% BOBP revealed significantly (P<0.05) lower blood glucose compared to the control group (211 vs 225.8 mg/dl). LDL level was lower (p < 0.05) in 2% BOBP treatment (57.4 mL/dL) compared to 0.5% (69.6 mg/dl). The feeding of BOBP did not induce any significant effect on the whole carcass, breast, drumstick and internal organs weight of broiler chickens (P<0.05). In conclusion, BOBP may be effective in attenuating heat stress effects due to its illustrated antioxidant effects.

    Keywords: Bitter Orange blossom, Broiler chicken, Carcass traits, Feed conversion ratio, Heat stress}
  • مرتضی بهروزلک*، محسن دانشیار، رقیه پوربایرامیان، وحید واحدی

    این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و پنج تکرار، به منظور ارزیابی نسبت های مختلف ید آلی به غیر آلی (100:0، 75:25، 50:50، 25:75، 0:100) بر عملکرد، فراسنجه های خونی و هورمون های تیروییدی سرم خون جوجه های گوشتی انجام گردید. نتایج نشان داد تیمارهای آزمایشی بر افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی تاثیر نداشت. بالاترین غلظت هورمون T3 و هورمون های TSH و TRH در گروه حاوی 75 درصد ید آلی مشاهده شد (05/0p <). تیمار حاوی 100 درصد ید آلی دارای بیشترین غلظت هورمون تترایدوتیرونین (T4) در بین تیمارهای آزمایشی بود (05/0p <). همچنین در سرم خون جوجه های تغذیه شده با تیمار حاوی 75 درصد ید آلی بالاترین سطح گلوکز، پروتئین کل، نیتروژن اوره ای خون و آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز مشاهده شد (05/0p <)، اما در غلظت کراتینین و اسید اوریک خون تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بطور کلی جایگزینی مکمل معدنی با مکمل آلی ید بدون اثرات منفی، تاثیر موثری بر فراسنجه های خونی و غلظت هورمون های تیروییدی داشته است، بطوری که بالاترین غلظت در تیمار 75 درصد ید آلی + 25 درصد ید معدنی مشاهده شد.

    کلید واژگان: فراسنجه های خونی, ید آلی, هورمون های تیروئیدی, ضریب تبدیل غذایی}
    Morteza Behroozlak *, Mohsen Daneshyar, Roghaye Pourbayramian, Vahid Vahedi

    This experiment was performed to evaluate the different ratios of organic and inorganic Iodine (0:100, 25:100, 50:50, 75:25, 100:0) on the performance, blood parameters and serum thyroid hormones in broiler chickens in a completely randomized design with 5 treatments were tested in 5 replicate pens. The results showed that there was no significant difference between treatments in weight gain, feed intake and feed conversion ratio. The highest concentrations of T3, TSH and TRH were detected in 75% organic Iodine treatment (p < 0.05). The diet contained 100% organic Iodine was highest concentrations of tetraiodothyronine (T4) among treatments (p < 0.05). In blood serum, chicks fed with a diet containing 75% organic Iodine treatment were found to have the highest levels of glucose, total protein, nitrogen urea and superoxide dismutase, glutathione peroxidase enzymes (p < 0.05). However, there was no significant difference in the concentration of creatinine and uric acid blood. Generally, according to the results of this experiment, the replacement of mineral supplement with organic supplementation of iodine without negative effects, affected on blood parameters and concentration of thyroid hormones, so that the highest concentration in treatment of 75%organic iodine + 25% inorganic iodide was observed.

    Keywords: Blood metabolites, organic Iodine, Thyroid hormones, Feed Conversion Ratio}
  • مژده محمودی زرندی، محمد رکوعی*، مهدی وفای واله، علی مقصودی

    این مطالعه به منظور برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات رشد و بازده مصرف خوراک در بلدرچین ژاپنی و با استفاده از تعداد 7762 داده صفت بازده مصرف خوراک و 12113 داده مربوط به صفت افزایش وزن بدن، جمع آوری شده در پژوهشکده دام های خاص دانشگاه زابل انجام شد. صفات مورد نظر شامل افزایش وزن بدن در بازه های 25-20، 30-25، 35-30، 40-35، 45-40 و هچ تا 45 روزگی، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک و باقیمانده مصرف خوراک از 20 تا 45 روزگی بودند. پارامترهای ژنتیکی صفات با استفاده از تجزیه و تحلیل تک و دو صفتی از طریق نمونه گیری گیبس برآورد شد. دامنه وراثت پذیری های برآورد شده برای افزایش وزن بدن 0/23-0/02 و خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک و باقیمانده مصرف خوراک 0/04 تا 0/11 بدست آمد. همبستگی ژنتیکی مربوطه بین افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 25-20 روزگی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 30-25 روزگی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 35-30 روزگی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 40-35 روزگی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 45-40 روزگی، به ترتیب برابر با 0/56-، 0/49-، 0/57-، 0/70- و 0/25 بود. با توجه به همبستگی های ژنتیکی برآورد شده از این مطالعه، انتخاب برای افزایش وزن بدن و کاهش بازده مصرف خوراک برای بهبود صفات بازده مصرف خوراک در بلدرچین ژاپنی توصیه می شود. این انتظار وجود دارد که انتخاب برای این صفات هزینه های برنامه های اصلاحی، بیشتر مرتبط با بحث خوراک و انتخاب از روی فنوتیپ حیوانات را کاهش دهد.

    کلید واژگان: افزایش وزن بدن, ضریب تبدیل غذایی, مصرف خوراک, وراثت پذیری, همبستگی ژنتیکی}
    Mojdeh MahmoudiZarandi, Mohammad Rokouei *, Mehdi VafaeiValleh, Ali Maghsoudi

    This study was done in order to estimate genetic parameters of growth and feed efficiency traits in Japanese quail. The data set consisted of 7762 records for feed efficiency traits and 12113 records for body weight gain traits were collected at Research Center of Special Domestic Animals, University of Zabol. The following traits including body weight gain from 20 to 25, 25-30, 30-35, 35-40, 40-45 and from 0 to 45 days of age, feed intake, feed conversion ratio and residual feed intake from 20 to 45 days of age were evaluated. The genetic parameters were estimated through single and bivariate animal models via Gibbs sampling method. Heritability estimates for body weight gain varied from 0.02 to 0.23 and for feed intake, feed conversion ratio, residual feed intake was in ranges of 0.04 to 0.11. Genetic correlations estimates between body weight gain and feed conversion ratio 20-25, body weight gain and feed conversion ratio 25-30, body weight gain and feed conversion ratio 30-35, body weight gain and feed conversion ratio 35-40, body weight gain and feed conversion ratio 40-45 were -0.56, -0.49, -0.57, -0.70 and 0.25 respectively. Considering estimated genetic correlations of this study, we recommend that selection for body weight gain and decrease feed efficiency have potential to improve feed efficiency traits in Japanese quail. It is expected that by selecting for these traits the costs of breeding programs such as feeding and phenotyping would be reduced.

    Keywords: Body weight gain, feed conversion ratio, Feed intake, genetic correlation, heritability}
  • حسن شیرزادی*، غلام رضا زابلی
    این پژوهش به منظور برآورد نیاز بلدرچین ژاپنی (Coturnix coturnix japonica) از هفت تا 21 روزگی به اسید آمینه متیونین با استفاده از رگرسیون خط شکسته خطی و خط شکسته درجه دو تحت شرایط محیطی تنش مزمن گرمایی انجام شد. به همین منظور از تعداد 480 قطعه بلدرچین در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار (جیره های حاوی سطوح 0/40، 0/45، 0/50، 0/55، 0/60 و 0/65 درصد متیونین) و چهار تکرار استفاده شد. جیره پایه براساس ذرت-کنجاله سویا بصورت آردی تهیه شد و برای تهیه جیره های آزمایشی مکمل دی ال-متیونین جایگزین نشاسته در جیره پایه شد. جوجه ها تا سن هفت روزگی با جیره یکسانی پرورش و پس از وزن کشی، به صورت تصادفی بین تیمارها توزیع شدند. پرندگان از 8 روزگی روزانه 6 ساعت (دمای 0/8±37 درجه سلسیوس از ساعت 10 صبح تا 4 عصر) در معرض تنش مزمن گرمایی قرار گرفتند. میزان نیاز متیونین برای افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراک و تولید ماهیچه سینه براساس رگرسیون خط شکسته خطی، به ترتیب 0/55، 0/57 و 0/60 درصد جیره و براساس رگرسیون خط شکسته درجه دو به ترتیب 0/58، 0/59 و 0/62 درصد جیره برآورد شد. براساس یافته های این تحقیق، جهت دستیابی به عملکرد بهینه بلدرچین های ژاپنی تحت شرایط استرس گرمایی مزمن، به نظر می رسد میزان نیاز به متیونین بالاتر از توصیه های رایج است.
    کلید واژگان: احتیاجات, اسیدآمینه, بازده گوشت سینه, ضریب تبدیل غذایی, مدل های خط شکسته}
    Hassan Shirzadi *, Gholamreza Zaboli
    The aim of this research is to estimate the methionine requirement of Japanese quails (Coturnix coturnix japonica) from 7 to 21 d of age using linear and quadratic broken-line regressions under chronic heat stress. A total of 480 quails were distributed according to a completely randomized design in 6 experimental treatments (diets containing 0.40, 0.45, 0.50, 0.55, 0.60 and 0.65% of methionine), with 4 replicates of 20 birds each. The basal diet was based on the corn-soybean meal and was formulated in mash form. Supplemental DL-methionine was added to the basal diet at the expense of corn starch to create experimental diets. The birds were fed a standard diet up to d 7, and then were weighed and randomly allotted to the experimental treatments. Birds exposed to chronic heat stress from 8 d of age for 6 h daily (37 ± 0.8°C from 10 AM to 16 AM). The optimal amounts of methionine for body weight gain, feed conversion ratio, and breast meat yield were obtained with 0.55, 0.57, and 0.60% of the diet as estimated by linear broken-line regression. However, based on the quadratic broken-line regression, the corresponding values were estimated at 0.58, 0.59, and 0.62% of the diet, respectively. According to the findings of this study, It seems that amounts of methionine higher than the usual recommendations are needed for Japanese quails to achieve optimal performance under chronic heat stress.
    Keywords: Amino acid, breast meat yield, broken-line modeling, feed conversion ratio, requirement}
  • یعقوب نوذری، مرتضی چاجی*
    این پژوهش با هدف تعیین اثر استفاده از برگ پنج انگشت به عنوان جایگزین یونجه در جیره بزغاله های نر پرواری بر عملکرد، تخمیر شکمبه ای، قابلیت هضم مواد مغذی و بعضی فراسنجه های خونی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره شاهد (فاقد برگ پنج انگشت) و 2- جایگزینی 60 درصد (معادل 18 درصد کل جیره) برگ پنج انگشت با یونجه در جیره شاهد بود. در این آزمایش از 16 راس بزغاله نر با میانگین وزن 2±18 کیلوگرم و سن 4/5 ماه در قالب طرح کاملا تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار به مدت 60 روز استفاده شد. مصرف خوراک، تغییرات وزن در هر 15 روز و ضریب تبدیل خوراک اندازه گیری و محاسبه شدند. ماده خشک مصرفی، قابلیت هضم مواد مغذی، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی کل دوره تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. غلظت کلسترول (p=0/07) و نیتروژن اوره ای خون (p=0/08) دا م های تغذیه شده با جیره حاوی برگ پنج انگشت در مقایسه با گروه شاهد تمایل به کاهش و غلظت گلوکز (p=0/08) تمایل به افزایش داشت. غلظت نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه و pH در تیمار حاوی برگ پنج انگشت کاهش معنی دار داشت (0/05>P). بنابراین، از برگ گیاه پنج انگشت می توان تا 18 درصد در تغذیه بزغاله های پرواری به عنوان جایگزین مناسبی برای 60 درصد از علوفه یونجه بدون اثر منفی بر قابلیت هضم و عملکرد آنها استفاده کرد.
    کلید واژگان: افزایش وزن روزانه, تخمیر شکمبه ای, ضریب تبدیل غذایی, قابلیت هضم, نیتروژن اوره ای خون}
    Yaghob Nozari, Morteza Chaji *
    The aim of the present experiment was to determine the effect of using the vitex agnus-castus (vitex) leaves as an alternative for alfalfa hay in the diet of fattening male goat kids on the performance, ruminal fermentation, digestibility of the nutrients and some blood parameters. The experimental treatments were 1) control (without vitex) and 2) replacement of vitex leaves with 60% alfalfa hay in the control diet(equal to 18% of diet). Sixteen fattening male goat kids with the average weights of 18 ± 2 kg and ages of 4.5 months were randomly assigned to the two treatments and eight replications for 60 days. Feed consumption, weight changes and feed conversion ratio were measured every 15 days. Dry matter intake, digestibility of nutrients, daily weight gain and feed conversion ratio were not affected by theexperimental treatments in the entire experiment period. Compared to the control diet, concentrations of blood urea nitrogen (P =0.08) and cholesterol (P =0.07) tend to decrease whereas blood glucose concentration (P=0.08) tend to increase in the kids fed with the diet containing vitex leaves. Ammonia nitrogen concentration and pH of the rumen liquor in treatment containing vitex leaves were significantly lower compared to the control group (P <0.05). Consequently, the vitex leaves can be used up to 18% of diet in the feeding of fattening male goat kids as an appropriate replacement for 60% of alfalfa hay without having the negative effects on their digestion and performance.
    Keywords: Blood urea nitrogen, Daily weight gain, digestibility, feed conversion ratio, Ruminal fermentation}
  • هادی فرجی آروق*، محمد رکوعی، مهدی جهان تیغ
    هدف از این تحقیق، مقایسه عملکرد، فراسنجه های کیفیت و کمیت گوشت، تخم تولیدی و باروری در هفت سویه بلدرچین (خالدار ایتالیایی، وحشی، تکسدو، اسکارلت، سفید انگلیسی، ای ام تگزاس و وایت باتون) بود. بدین منظور از هر سویه تعدادی (125 وحشی، 159 خالدار ایتالیایی، 58 اسکارلت، 56 تکسدو، 81 سفید انگلیسی، 92 ای. ام. تگزاس و 57 وایت باتون) جوجه یک روزه تولید و از روز اول تا آخر آزمایش در شرایط یکسان پرورش داده شدند. از سن 21 تا 35 روزگی وزن کشی و اندازه گیری مصرف خوراک برای محاسبه ضریب تبدیل سویه ها انجام شد. در سن 42 روزگی، به صورت تصادفی از هر سویه 10 پرنده کشتار و بعد از اندازه گیری اجزای لاشه، نمونه گوشت سینه و ران جهت بررسی کیفیت و اندازه گیری ترکیبات شیمیایی گوشت گرفته شد. با شروع تخم گذاری سویه ها، تولید تخم روزانه ثبت شده و از تخم های جمع آوری شده جهت اندازه گیری فراسنجه های کیفی و کمی تخم، باروری و جوجه درآوری استفاده شد. نتایج نشان داد که سویه اثر معنی داری بر مصرف خوراک، افزایش وزن، ضریب تبدیل 35-28 روزگی، خطر حذف در هفته ششم، اکسیداسیون روز 30 گوشت، افت خونابه روزهای 1 و 7، ترکیبات شیمیایی گوشت (به استثنای خاکستر)، فراسنجه های کیمیت و کیفیت تولید تخم (به استثنای ارتفاع سفیده و واحد هاو) داشت (05/0 >P). با توجه به نتایج عملکرد، فراسنجه های اجزای لاشه و کیفیت گوشت، سویه وحشی و تکسدو به ترتیب بهترین عملکرد و کیفیت گوشت را داشتند. بالاترین و پایین ترین درصد تولید تخم و باروری به ترتیب در سویه های سفید انگلیسی (47/75 و 84/84 درصد) و وایت باتون (26/64 و 66/74 درصد) مشاهده شد. از لحاظ بسیاری از فراسنجه های کیفیت تخم، سویه ای ام تگزاس مناسب تر از سایر سویه ها بود. با توجه به نتایج پیشنهاد می شود در پرورش بلدرچین به منظور اهداف مختلف، بهتر است سویه مناسب انتخاب شود.
    کلید واژگان: اکسیداسیون گوشت, بلدرچین, ضریب تبدیل غذایی, واحد هاو, وزن تخم}
    H. Faraji, Arough *, M. Rokouei, M. Jahantigh
    The aim of this study was to compare the performance, quality and quantity of meat and egg production and fertility of seven quail strains (Italian speckled, Wild, Tuxedo, Scarlett, English White, A & M Texas and White Button). For this purpose, 125 Wild, 159 Italian speckled, 58 Scarlet, 56 Tuxedo, 81 English white, 92 A & M Texas and 57 White Button one-day-old chicks were hatched and reared from the first day under the same conditions. To calculate the feed conversion ratio (FCR) of strains, weight and feed intake of all quails were measured from 21 to 35 d of age. At day 42, 10 birds of each strain were randomly slaughtered and after measuring the carcass components, samples of breast and thigh meat were evaluated for their quality and chemical composition. After beginning the egg production, daily egg production was recorded and quality and quantity of egg parameters were recorded and fertility and hatching were evaluated. The results showed that strain had a significant effect on feed intake, weight gain, FCR, culling risk in week 6, oxidative stability of meat on  day 30, drip loss on days 1 and 7, chemical composition of meat (except for ash), quality and quantity of egg parameters (except for albumen height and Haugh unit) (P<0.05). According to the results of this experiment, Wild strain and Tuxedo had the best performance and meat quality, respectively. The highest and the lowest egg production and fertility percentage were observed in English White (84.84 and 75.47%) and White Button strains (74.66 and 64.26%), respectively. In most egg quality parameters, A & M Texas strain was better than other strains. These results suggest that in quail production, suitable strain should be selected based on the purpose of rearing.
    Keywords: Meat oxidation, Quail, Feed conversion ratio, Haugh unit, Egg weight}
  • عارف محمودتبار، محمد امیر کریمی ترشیزی *، محسن شرفی، ناهید مژگانی
    این آزمایش با هدف مقایسه اثر برخی پروبیوتیک‏ های طیور تولید ایران بر مولفه های عملکردی، شاخص‏های اقتصادی و ریخت‏شناسی روده کوچک با استفاده از 500 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره پایه (شاهد) و جیره پایه به همراه پروبیوتیک های 2- باکتوژن® 3- دی‏پرو® 4- های‏پروتکت® و 5- پروبیتاز® بودند. در سنین 24 و 41 روزگی، یک قطعه پرنده جنس نر از هر واحد آزمایشی برای بررسی شاخص‏های ریخت‏ شناسی روده کوچک کشتار گردید. مقایسات مستقل برای مقایسه اثر پروبیوتیک در مقابل شاهد انجام شد. نتایج این مطالعه نشان دادند که تیمارهای حاوی پروبیوتیک تاثیر معنی‏ داری بر افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی نداشتند. مصرف پروبیوتیک های‏پروتکت® موجب کاهش مصرف خوراک در کل دوره آزمایش نسبت به سایر تیمارهای حاوی پروبیوتیک شد (05/0≥P). وزن بدن نهایی، شاخص تولید اروپایی، شاخص‏ های اقتصادی و درصد لاشه تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. استفاده از پروبیوتیک ‏ها تاثیر معنی‏داری بر طول نسبی و شاخص‏های ریخت شناسی تهی روده و ایلئوم نداشت. در مقایسه مستقل، استفاده از تیمارهای حاوی پروبیوتیک در مجموع باعث افزایش هزینه خوراک مصرفی نسبت به گروه شاهد گردید (05/0>P). بر طبق نتایج این مطالعه، به نظر می رسد که استفاده از پروبیوتیک‏ های مورد بررسی در مقایسه با گروه شاهد، تاثیر معنی‏داری بر عملکرد صفات، شاخص‏های اقتصادی و ریخت‏شناسی روده کوچک جوجه های گوشتی پرورش داده شده در شرایط بهینه نداشت.
    کلید واژگان: ایلئوم, ضریب تبدیل غذایی, عملکرد, لاشه, وزن بدن}
    Aref Mahmoodtabar, Mohammad Amir Karimi Torshizi*, Mohsen Sharafi, Naheed Mojgani
    This experiment was conducted to compare the effect of some poultry probiotics produced in Iran on performance parameters, economic indicators and small intestinal morphology of broilers using 500 one-day-old Ross 308 broilers in a completely randomized design with 5 treatments and 5 replicates per each treatment. The experimental treatments were: 1- basal diet (control), 2- basal diet + Bacto-Gene® probiotic, 3- basal diet + Di-Pro® probiotic, 4- basal diet + Hypro-Tect® probiotic and 5- basal diet + Probitaz® probiotic. At 24 and 41 days of age, one male broiler chick was slaughtered from each experimental unit. Orthogonal contrasts were done to compare the effect of probiotics versus control. The results of this study showed that the treatments containing probiotic had no significant effect on body weight gain and feed conversion ratio. The utilization of probiotic Hypro-Tect® resulted in significant reduction in feed consumption in whole experimental period compare to other treatments containing probiotic (P≤0.05). The final body weight, European efficiency factor, economic indices and carcass percentage were not affected by experimental treatments. The utilization of probiotics had no significant effect on intestinal relative length and morphological indices of jejunum and ileum. In orthogonal contrast, the utilization of treatments containing probiotic increased feed cost as compared to control group (P<0.05). According to the results of this study, it seems that the utilization of studied probiotics had no significant effect on performance parameters, economic indices and small intestinal morphology of broilers reared in optimal condition as compared to control group.
    Keywords: Body weight, carcass, feed conversion rate, ileum, performance}
  • وحید رادمهر *، اسدالله تیموری یانسری، منصور رضایی
    به منظور بررسی اثرات چهار منبع الیاف (پوسته سویا، پوسته جو، پوسته برنج و پوسته ذرت) با دو اندازه ذرات (با میانگین هندسی 1و 2 میلی متر) بر عملکرد، قابلیت هضم، ریخت شناسی و جمعیت میکروبی روده در جوجه های گوشتی،540 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه تجاری راس 308، از سن 1 تا 42 روزگی، در قالب طرح کاملا تصادفی با روش فاکتوریل 2×4 همراه با یک جیره فاقد منبع الیافی (شاهد) ، با چهار تکرار و 15 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شدند. افزایش وزن در دوره های آغازین، پایانی و کل دوره، مصرف خوراک در دوره های پایانی و کل دوره و ضریب تبدیل غذایی در دوره های رشد، پایانی و کل دوره پرورش تحت تاثیر منبع الیاف قرار گرفتند. در پایان دوره پرورش تیمار حاوی پوسته جو درشت دارای افزایش وزن بیشتر، مصرف خوراک پایین تر و ضریب تبدیل غذایی کمتری بود (05/0>p). نامطلوب ترین ضریب تبدیل غذایی در تیمار حاوی پوسته برنج مشاهده شد. قابلیت هضم پروتئین (0493/0>p) و چربی خام (0004/0>p) ، در تیمار تغذیه شده با پوسته ذرت به طور معنی دار بیشتر از سایر تیمارها بود. در بخش های دئودنوم، ژوژنوم و ایلئوم بیشترین ارتفاع پرز در تیمار تغذیه شده با پوسته جو و کمترین آن در گروه شاهد مشاهده شد (05/0>p). عمق کریپت ها در بخش ژوژنوم و قطر کریپت ها در هر سه بخش روده تحت تاثیر منبع الیاف قرار گرفت. در سکوم تعداد لاکتوباسیل ها در تیمارهای حاوی پوسته جو و ذرت بیشتر از تیمارهای تغذیه شده با پوسته سویا و برنج بود (05/0>p) ، تعداد باکتری های اشریشیاکلی و کلی فرم در تیمارهای حاوی الیاف دارای اندازه درشت کمتر بود (007/0>p). افزودن یک منبع الیافی مانند پوسته جو به جیره کم الیاف جوجه های گوشتی اثرات سودمندی را در ارتباط با عملکرد تولید به همراه داشت.
    کلید واژگان: الیاف, اندازه ذرات, جوجه گوشتی, افزایش وزن, ضریب تبدیل غذایی}
    Vahid Radmehr *, Assadollah Teimouri Yansari, Mansour Rezaei
    Inorder to evaluate the effects of four sources of fiber (soy hulls, barley hull, rice husk and corn husks) each with two particle size (with 1 and 2- mm of geometric mean) on performance, nutrient digestibility, some blood parameters, small intestine morphology and secum bacteria in broiler chicken, 540 Ross308 broiler male chicks from 1 to 42 days were used in a completely randomized design with a factorial arrangement 2×4, with nine treatments (one control treatment), four replications and 15 broilers in each replicate.Weight gain in the starter and finisher periods, feed intake during the finisher and the whole period, and feed conversion ratio in the growr, finisher and the whole period of breeding were affected the entire fiber source. The treatment with coarse barley hull had more weight gain, lower feed intake, and less conversion ratio (P<0.05). The most unfavorable feed conversion ratio observed in treatment containing rice husk. Crude protein (P<0.0493) and ether extract (P<0.0004) digestibility in corn husks fed diets was higher than other treatments. In duodenum, jejunum and ileum, the highest and lowest villus height were observed in barley hull treatment and control group, respectively (P <0.05). The depth of crypt was affected only in the jejunum and crypt diameter in all three parts of the intestine (P<0.05). The number of intestinal Lactobacilos in the chiks fed diets containing corn and barley hulls was significantly more than those fed with diets containing soya and rice hull. The fibers particle size had significant effect on E.Coli and coliform bacteria (P<0/007). However, with adding a fiber source such as barley or corn hull, to broiler diets would have beneficial effects in yield, health and welfare of the bird.
    Keywords: Fiber, Particle size, Broilers, Weight gain, Feed conversion ratio}
  • آرش حسن زاد سیدی *، حسین جان محمدی، سیدعلی میرقلنج، مجید قشلاق
    این آزمایش به منظور تعیین احتیاجات اسیدآمینه والین قابل هضم جوجه های خروس گوشتی سویه راس 308 ‏در دوره رشد انجام گرفت. تعیین احتیاجات اسیدآمینه والین براساس شاخص های عملکردی جوجه های ‏خروس گوشتی در قالب طرح کاملا تصادفی با450 قطعه جوجه یک روزه از سن 8 تا 21 روزگی در 6 ‏تیمار و 5 تکرار انجام گردید. سطوح افزایشی اسیدآمینه والین به جیره غذایی پایه جهت ایجاد 6 سطح ‏اسیدآمینه والین قابل هضم در دامنه 74/0، 79/0، 84/0، 89/0، 94/0 و 99/0 درصد تامین گردید. نتایج این ‏تحقیق نشان داد که مدل خطوط شکسته غیرخطی درجه 2 برای برآورد احتیاجات والین قابل هضم ‏جوجه های گوشتی سویه راس 308 روی داده های افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی و وزن سینه برازش داده ‏شد و میزان والین قابل هضم مورد نیاز برای این سه صفت به ترتیب 93/0، 91/0 و 84/0 درصد (نسبت والین ‏به لیزین 88، 86 و79%) جیره غذایی برآورد گردید. میانگین مقادیر شاخص های عملکردی و ایمنی سلولی ‏بطور معنی داری تحت تاثیر افزودن اسیدآمینه والین قرار گرفت (01/0>‏P‏). حداقل مقادیر ضریب تبدیل ‏غذایی (02/0±42/1) وحداکثر پاسخ ایمنی سلولی (05/0±13/1 میلی متر) مربوط به سطح 89/0 درصد ‏اسیدآمینه والین بود، همچنین حداکثر مقادیر ضریب تبدیل غذایی (06/0±60/1) وحداقل پاسخ ایمنی ‏سلولی (03/0±44/0 میلی متر) مربوط به سطح 74/0 درصد اسیدآمینه والین بود. نتایج این آزمایش نشان داد ‏که میزان احتیاجات اسیدآمینه والین قابل هضم برای حداکثر عملکرد جوجه های گوشتی بین 84/0 الی93/0 ‏‏ (نسبت والین به لیزین بین 79/0 الی 88/0) متغیر می باشد و در این بازه، میزان تحریک پاسخ ایمنی سلولی در ‏حداکثر مقدار (05/0±13/1 میلی متر) خود قرار دارد. ‏
    کلید واژگان: ایمنی سلولی, والین, مدل خطوط شکسته, جوجه گوشتی, ضریب تبدیل غذایی}
    Arash Hassanzadeh seyedi *, Hossein Janmohammad, seyed ali Mirghelenj, majeed Geshlag
    The aim of this experiment was to determine the digestible valine requirement of male Ross ‎‎308 broiler chicks in grower period. To evaluate valine requirement of male broiler chicks ‎based on growth performance, a total of 450one day old male broiler chicks from8 to 21days ‎of age, was assigned to 6 treatments with 5 replicate using a completely randomized design. ‎Dietary valine was supplied in 6 levels from 0.74, 0.79, 0.84, 0.89, 0.94 and 0.99for the ‎experimental period. Results of this study showed that the quadratic broken line model were ‎used for determine of digestible valine requirement for Ross 308 male broiler chicks is the well ‎fitted base on weight gain, feed conversion ratio and breast weight and Evaluated digestible ‎valine content for these three performance parameters were 0.93, 0.91 and 0.84 % of diet ‎‎(Val/lys were 88, 86 and 79%), respectively. The result of this experiment showed that the all ‎performance parameters and cell modified immune response were significantly affected by the ‎valine supplementation in diet (P< 0.01). The broiler chickens fed with 0.89 % of digestible ‎valine level had the highest cell modified immune response (1.13±0.05 mm) and the lowest ‎feed conversion ratio (1.42±0.02) (P<0.01), and also The broiler chickens fed with 0.74 % of ‎digestible valine level had the lowest cell modified immune response (0.44±0.03 mm) and the ‎highest feed conversion ratio (1.60±0.06). ‎
    Keywords: Broken Line Model, Broiler Chick, feed conversion ratio, cell modified immune, Valine.‎}
  • راضیه نوری، یدالله چاشنی دل*، غلامرضا قربانی، اسدالله تیموری یانسری، امیرحسین مهدوی
    سابقه و هدف

    براساس مطالعات انجام گرفته و در پاسخ به نگرانی ها در مورد استفاده از آنتی بیوتیک ها و دیگر محرک های رشد، تقاضا برای استفاده از مواد محرک رشد طبیعی در صنعت تغذیه دام در مدت 5 تا 10 سال اخیر افزایش یافته است زیرا برخلاف آنتی بیوتیک ها، استفاده از مواد محرک رشد طبیعی توسط دام و طیور هیچگونه باقیمانده بافتی وجود ندارد و مقاومت میکروبی ایجاد نمی کند. در این میان افزودنی های دیگر از جمله هیومات سدیم که از تجزیه مواد آلی حاصل می شود، مطرح شد. تحقیق حاضر جهت بررسی تاثیر هیومات سدیم بر عملکرد، فراسنجه های خونی شامل گلوکز، پروتئین کل و کلسترول و شکمبه ای نیتروژن آمونیاکی و اسیدهای چرب فرار در گوساله های هلشتاین انجام گرفت.
    مواد و

    روش کار

    48 راس گوساله هلشتاین (24 راس نر و 24 راس ماده) تازه متولد شده با میانگین وزن تولد2 ±37 در چهار تیمار در قالب طرح کاملا تصادفی به مدت 75 روز مورد مطالعه قرار گرفتند. گوساله ها از روز 4 تولد مقدار 4 لیتر شیر جایگزین (10 درصد وزن تولد) را دو بار در روز ساعت های 8 و 16 دریافت می کردند. گروه های آزمایشی شامل: (1) شاهد (تغذیه شیر جایگزین بدون افزودنی)، (2) افزودن 5 گرم هیومات سدیم به شیر جایگزین ، (3) افزودن 10 گرم هیومات سدیم به شیر جایگزین و (4) افزودن 15 گرم هیومات سدیم به شیر جایگزین بود. هر حیوان علاوه بر دریافت شیر جایگزین دسترسی آزاد به آب و استارتر داشت. نمونه گیری خون در 30، 60 و 75 روزگی و همچنین نمونه گیری مایع شکمبه در روزهای 35 و 75 روزگی حدود 3 تا 4 ساعت بعد از تغذیه با استفاده از پمپ خلا نمونه گیری از مایع شکمیه انجام شد. مصرف خوراک و وزن گوساله ها به ترتیب به صورت روزانه و هفتگی انجام شد.

    یافته ها

    مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی در کل دوره، قابلیت هضم ظاهری، غلظت اسیدهای چرب فرار، pH مایع شکمبه و فراسنجه های رشد تحت تاثیر تیمارها قرار گرفتند (05/0>P). در دوره قبل از شیرگیری، در بین تیمارها، تفاوت معنی داری در ضریب تبدیل غذایی مشاهده نشد. تاثیر افزودن هیومات سدیم به شیر بر فراسنجه های خونی و شکمبه ای متفاوت بود. غلظت کل اسیدهای چرب فرار در پایان دوره در گروهی که روزانه 5 گرم هیومات سدیم را مصرف کردند، نسبت به سایر تیمارها، به طور معنی داری بیشتر بود (05/0>P). مقدار غلظت نیتروژن آمونیاکی در پایان دوره تحت تاثیر تیمارها قرار گرفت (04/0=P) و کمترین مقدار نیتروژن آمونیاکی مربوط به تیمار 2 (5 گرم هیومات سدیم) بود. اسهال در تیمارهای آزمایشی به ترتیب 8.33، 3، 4 و 4.66 درصد بود و نمره سلامتی عمومی مربوط به گوساله هایی که 5 گرم هیومات سدیم را مصرف کردند، نسبت به سایر تیمارها به طور معنی داری بیشتر بود (05/0>P).

    نتیجه گیری

    در این آزمایش، گوساله هایی که 5 گرم هیومات سدیم مصرف کردند، از نظرافزایش وزن، وضعیت سلامت، فراسنجه های خونی و شکمبه ای در شرایط بهتری بودند. مصرف 5 گرم هیومات سدیم اثرات خوبی بر روی فراسنجه های خونی و شکمبه ای داشت.

    کلید واژگان: گوساله شیرخوار, وضعیت سلامت, هیومات سدیم, ضریب تبدیل غذایی}
    razieh noori, yadollah chashnidell*, gholamreza ghorbani, asad alah teimoori, Amir hosein mahdavi
    Background and objective

    Based on studies conducted in response to concerns about the use of antibiotics and other growth promoters, the demand for the use of natural growth stimulants in the livestock feed industry has increased in the last 5 to 10 years because, unlike antibiotics There is no tissue residue from the use of natural growth stimulants by livestock and poultry and does not produce microbial resistance. Other additives, including sodium humate, are obtained from organic matter decomposition, were raised. The present study was conducted to investigate the effect of sodium humate on the performance, rumen parameters and Blood parameters included glucose, total protein and cholesterol, and ammonia nitrogen rumors and volatile fatty acids of Holstein calves.

    Materials and Methods

    Fourtyeight newborn Holstein calves with mean birth weight was 37 ± 2 were studied in four treatments in a completely randomized design for 75 days. Calves received 4 liters of milk replacer (10% of birth weight) from day 4 of birth twice a day at 8 and 16 hours. Treatments were included as1) control (milk replacer supplement without supplementation), 2) milk replacer feeding with addition of 5 grams of sodium humate, 3) milk replacer feeding with addition of 10 grams of sodium humate, and 4) milk replacer feeding by adding 15 grams of sodium humate. In addition to milk replacer, each animal had free access to water and starter. Blood samples were taken at 30, 60 and 75 days of age, as well as rumen fluid sampling in 35 and 75 days of day after 3 to 4 hours after feeding using a vacum pump for sampling from the abdominal fluid Feed intake and calves weight were measured daily and weekly respectively.

    Results

    Feed intake, Feed conversion, apparent digestibility cofficients of nutrients, volatile fatty acid concentrations, ruminal pH and growth parameters were affected by treatments (p <0.05). In the entire period, there was no significant difference in feed conversion among treatments. The effect of adding sodium humate to milk were different on blood and rumen parameters. Total volatile fatty acids in the group consuming 5 grams of sodium humate daily was significantly higher than other treatments (P<0.05). The amount of ammonia nitrogen concentration was affected by treatments at the end of the period (P = 0.04). In the end of the period, the lowest amount of ammonia nitrogen was related to treatment 2 (5 gr sodium humate). The prevalence of diarrhea was 8.33, 3, 4and 4.66 percentage respectively. General health score for calves consuming 5 grams of sodium humate was significantly higher than other treatments.

    Conclusion

    In this experiment, calves consuming 5 g of sodium humate of body weight gain, health status, blood and rumen parameters were in more favorable. The consumption of 5 grams of sodium humate had positive effects on blood and rumen parameters.

    Keywords: Suckling calves, Health status, Sodium humate, Feed conversion}
  • حمیده آل سعدی*، امیر موسایی *، امیدعلی اسماعیلی پور، نعمت ضیایی
    سابقه و هدف

    عناصر معدنی به عنوان یکی از عوامل بهبود دهنده متابولیک سبب افزایش بازده استفاده از مواد مغذی در دام می شوند. عنصر سلنیوم دارای نقش های متابولیکی و آنتی اکسیدانی مهمی در سلول های بدن دام می باشد. با وجود این اطلاعات کافی در رابطه با نیازهای گوسفندان بومی به سلنیوم وجود ندارد. بنابراین، هدف از این پژوهش بررسی اثرات تغذیه مکمل سلنیوم - متیونین بر عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد مغذی، وضعیت تخمیر شکمبه ای و برخی متابولیت های خون بره های نر پرواری بود.

    مواد و روش ها

    در این پژوهش تعداد 15 راس بره نر کرمانی با میانگین وزن اولیه 09/1 ± 2/32 کیلوگرم در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار و 5 تکرار در هرتیمار به مدت 10 هفته شامل2 هفته سازگاری و 8 هفته جمع آوری داده، استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه فاقد مکمل سلنیوم (گروه شاهد) ، جیره پایه همراه با 5/0 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک از مکمل سلنیوم - متیونین و جیره پایه همراه با 1 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک از مکمل سلنیوم -متیونین بود. اندازه گیری مصرف خوراک روزانه و وزن زنده و آزمایش تعیین قابلیت هضم مواد مغذی خوراک به روش جمع آوری کل مدفوع انجام شد. نمونه گیری از مایع شکمبه، در آخرین روز هفته پایانی آزمایش در دو ساعت بعد از خوراک دهی و با استفاده از لوله مری متصل به پمپ خلاء انجام شد. خون گیری از بره ها از طریق سیاهرگ وداجی در آخر دوره انجام شد و نمونه های سرم جهت آنالیز متابولیت های خون استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SAS انجام شد.

    یافته ها

    طبق یافته های این پژوهش، میانگین مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت (05/0<P). با وجود این، بره های تغذیه شده با 5/0 میلی گرم سلنیوم تمایل به بهبود بازده تبدیل غذایی داشتند (07/0P=). نتایج این پژوهش نشان داد که تغذیه بره های نر با مقدار 1 میلی گرم سلنیوم در هر کیلوگرم ماده خشک خوراک سبب افزایش قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0P<). با وجود بالاتر بودن مقدار عددی قابلیت هضم چربی و بخش های الیافی نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی خوراک در گروه های تغذیه شده با سلنیوم در مقایسه با گروه شاهد، این اختلاف به لحاظ آماری معنی دار نبود (05/0<P). غلظت نیتروژن آمونیاکی و pH مایع شکمبه تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت اما تغذیه با 1 میلی گرم در کیلوگرم مکمل سلنیوم - متیونین به طور معنی داری سبب افزایش غلظت گلوکز خون شد (03/0P=). استفاده مکمل سلنیوم بر غلظت پروتئین تام، تری گلیسرید و اوره سرم خون تاثیری نداشت (05/0<P).

    نتیجه گیری

    به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از مکمل سلنیوم- متیونین در سطح 5/0 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک جیره می تواند سبب بهبود ضریب تبدیل غذایی شود و سطح 1 میلی گرم سلنیوم قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی و غلظت گلوکز خون را افزایش می دهد و تاثیر منفی بر pH و غلظت نیتروژن آمونیاکی شکمبه ندارد.

    کلید واژگان: بره پرواری, سلنیوم- متیونین, ضریب تبدیل غذایی, هضم پذیری}
    Hamideh Alsadi, Omid Ali Esmaeilipour, Nemat Ziaei

     

    Background and objectives

    Trace minerals, as metabolic modifier agents, increase nutrients utilization efficiency in domestic animals. Selenium has important metabolic and antioxidant functions in animal cells. However, there is not enough information regarding selenium requirements of Iranian local sheep. Therefore, the aims of this study were to investigate the effects of feeding selenium-methionine (Se-Met) supplement on growth performance, nutrients digestibility, ruminal fermentation status and some blood metabolites of fattening male lambs.

    Materials and methods

    Fifteen Kermani male lambs with average body weight of 32.2 ± 1.09 kg were assigned to 3 treatments with 5 replicates each, as a completely randomized design for 10 weeks including 2 weeks of adaptation and 8 weeks of data collection. The experimental treatments were (1) basal diet without supplemental Se, (2) basal diet plus 0.5 mg/kg diet of Se-Met, and (3) basal diet supplemented with 1 mg/kg of Se-Met. Daily feed intake and body weight were measured. The nutrients digestibility was determined via total feces collection method at the end of study. Sampling from the rumen fluid was done on the last day of the final week of the experiment just two hours after morning feeding using the esophagus-tube connected to vacuum pump for pH and ammonia nitrogen determination. Blood samples were also drawn from jugular vein at the end of experiment and serum was used for metabolite analysis. The statistical analysis of data was done by using SAS software.

    Results

    Based on the results, average daily feed intake and gain were not affected by the experimental treatments (P>0.05). However, lambs fed 0.5 mg Se-Met tended to have improved feed conversion efficiency compared with those on the control diet (P=0.07). Feeding male lambs with 1 mg/kg of Se-Met supplement increased dry matter and organic matter digestibility compared to the control lambs (P<0.05). Despite the higher values for fat as well as neutral and acid detergent insoluble fiber digestibility, their difference with that of the control was not statistically significant. Moreover, NH3-N concentration and pH of ruminal fluid were not affected by the experimental treatments (P>0.05). Feeding 1 mg/kg of Se-Met increased serum glucose concentration (P=0.03), however, serum total protein, triglyceride and urea concentrations were not different among experimental groups (P>0.05).

    Conclusion

    It can be concluded that dietary supplementation of 0.5 mg Se-Met/kg of diet improves feed conversion efficiency and 1 mg Se-Met increases dry matter and organic matter digestibility as well as blood glucose of fattening lambs without any adverse effects on ruminal pH and ammonia nitrogen concentration

    Keywords: Digestibility, Fattening lamb, Feed conversion ratio, Selenium-methionine}
  • امیر موسایی، رضا ولی زاده، عباسعلی ناصریان، محمد حیدرپور، حسین کاظمی مهرجردی
    به منظور بررسی اثرات تغذیه مکمل های آلی سلنیوم و کروم بر عملکرد و پاسخ بره به شرایط تنش انتقال، تعداد 24 راس بره ماده بلوچی در سن چهار ماهگی با میانگین وزن اولیه4/0 ± 2/24 کیلوگرم در قالب یک طرح کاملا تصادفی به 4 تیمار با 6 تکرار اختصاص داده شدند. تیمارها شامل جیره پایه فاقد مکمل آلی سلنیوم و کروم (کنترل)، جیره پایه + 5/1 میلی گرم در کیلوگرم مکمل آلی سلنومتیونین (گروه سلنیوم)، جیره پایه + 8/0 میلی گرم در کیلوگرم مکمل آلی کروم متیونین (گروه کروم) و جیره پایه حاوی 5/1 میلی گرم سلنومتیونین + 8/0 میلی گرم کروم متیونین (گروه سلنیوم-کروم) بود. طول دوره پژوهش شامل 2 هفته سازگاری و 9 هفته آزمایش بود. در ابتدای هفته 8، آزمایش تنش انتقال به مدت 30 دقیقه انجام شد و خونگیری قبل و بعد از تنش انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که تغذیه بره های ماده با مکمل های آلی سلنیوم و کروم سبب افزایش وزن زنده و بهبود ضریب تبدیل غذایی شد (ضریب تبدیل برای گروه های کنترل، سلنیوم، کروم و سلنیوم-کروم به ترتیب 99/5، 41/5، 22/5 و 45/5 بود). در بین تیمارها، بره های تغذیه شده با مکمل کروم-متیونین بیشترین مصرف خوراک روزانه و افزایش وزن زنده را نشان دادند. گروه تغذیه شده با مکمل کروم غلظت گلوکز کمتری نسبت به گروه کنترل داشت. پاسخ فیزیولوژیک بره ها در شرایط تنش انتقال حاکی از اثرات کاهش دهندگی غلظت کورتیزول و گلوکز مکمل های آلی سلنیوم و کروم بود. گروه تغذیه شده با مکمل کروم-متیونین غلظت گلوکز خون را بطور معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش داد. بر اساس نتایج بدست آمده، استفاده از مکمل آلی کروم-متیونین و سلنیوم-متیونین می تواند سبب بهبود عملکرد و کاهش اثرات نامطلوب تنش بر فراسنجه های خونی و عملکرد بره های ماده شود.
    کلید واژگان: بره ماده بلوچی, تنش انتقال, سلنیوم, متیونین, ضریب تبدیل غذایی, کروم - متیونین}
    Amir Mousaie, Reza Valizadeh, Abbas Ali Naserian, Mohammad Heidarpour, Hossein Kazemi Mehrjerdi
    Introduction
    Most parts of Iran are located in arid and semi-arid areas which animals undergo feed shortage due to poor natural vegetation. Metabolic modifiers such as anabolic steroids, somatotropin, beta agonists, vitamins and minerals, fed in extra-nutritional levels, increase growth rate, feed efficiency, carcass leanness, profitability of livestock production and decrease carcass fatness. Moreover, heat and transportation stress results in decreased feed intake, body weight, average daily gain and reproductive performance of animals. Chromium (Cr) and selenium (Se) are micronutrients which could be considered as metabolic modifiers. It has been reported that dietary Se supplementation improves reproductive performance, oxidative stress, immune system, as well as growth performance of the animals. Cr supplement, as a constituent of low-molecular-weight Cr-binding substance (LMWCr) or chromodulin, also increases glucose tolerance by potentiating the action of insulin. However, there are a few information regarding the effects of organic Se and Cr supplements on performance and blood metabolites of ewe lambs under transportation stress. Thus this study aimed to evaluate the impacts of feeding selenium-methionine (Se-Met) and Chromium-methionine (Cr-Met) supplements on growth performance and blood metabolites of ewe lambs.
    Materials And Methods
    Twenty-four Baluchi ewe lambs with mean body weight of 24.2 ± 0.4 kg and 4 months old were allocated randomly to 4 dietary treatments including (1) control diet (no Se or Cr supplementation), and control diet supplemented with (2) Se-Met (1.5 mg kg-1 dry matter (DM)), (3) Cr-Met (0.8 mg kg-1DM) and (4) Se-Cr-Met (1.5 mg of Se-Met plus 0.8 mg of Cr-Met kg-1DM).The whole experimental period divided into two periods of adaptation (2 weeks) and data collection (9 weeks). A transportation stress was applied by transporting the animals in a truck in a bumpy road for 30 minutes in 8th week of the experiment. Blood samples were collected at commencement and the end of experiment. For transportation stress, blood samples were obtained just before the lambs were loaded and unloaded from the truck. Serum glucose, urea, creatinine, total protein and albumin concentrations were measured by spectrophotometer and cortisol by enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) method. Statistical analysis was carried out using SAS software. A mixed model with fixed effects of treatment, time and random effect of lamb within treatment × time were used. A paired T-test was used to compare the blood metabolite concentrations pre-transportation with post-transportation stress.
    Results And Discussion
    The results indicated that, feeding ewe lambs diets contained organic Se and Cr supplements improved average daily gain )ADG( and feed conversion ratio (FCR: control, Se, Cr, and Se-Cr were 5.99, 5.41, 5.22, 5.45 respectively). Lambs in Cr-Met group showed the highest feed intake and live weight gain compared those in the control. Blood glucose concentration decreased in Cr-Met fed lambs in comparison with control animals. Feeding Se-Met and/or Cr-Met supplements had no effect on blood urea, creatinine, cholesterol, total protein and albumin concentrations. Based on the findings, blood glucose and cortisol concentrations were increased in response to transportation stress. Feeding Cr reduced the concentration of blood cortisol. It seems that the beneficial effects of Cr are associated with its role in carbohydrate and protein metabolisms. Chromium potentiates insulin action by enhancing its binding to target cell receptors and also by improving its post-receptor signaling. Insulin increases protein synthesis, efficiency of amino acid transport, and carbohydrate and lipid utilization and reduces protein degradation. Selenium supplements also improve feed efficiency by increasing triiodothyronine activity and enhancing antioxidant status. Moreover, Cr can prevent the deleterious effects of transportation stress.
    Conclusion
    It could be concluded that feeding ewe lambs with organic selenium (0.8 mg kg-1) and chromium (1.5 mg kg-1) supplements may improve feed to gain ratio and ameliorate the changes in blood glucose and cortisol concentrations in response to transportation stress.
    Keywords: Baluchi ewe lambs, Chrome-methionine, FCR, Selenium-methionine, Transportation stress}
  • زهرا درون، سیامک پارسایی *، مختار خواجوی، رضا نقی ها
    اثر افزودن عصاره اتانولی تفاله ی لیموترش به آب آشامیدنی جوجه های گوشتی بر عملکرد، پاسخ ایمنی و فراسنجه های سرم خونی جوجه های گوشتی با استفاده از 450 قطعه جوجه یک روزه (مخلوط نر و ماده) سویه ی کاب 500 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و پنج تکرار و 18 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل افزودن سطوح صفر (شاهد)، 4/0، 8/0، 2/1 و 6/1 درصد عصاره الکلی تفاله ی لیموترش به آب آشامیدنی از دو روزگی تا پایان دوره ی پرورش بودند. افزودن عصاره تاثیر معنی داری بر مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل نداشت. ایمونوگلبولین های کل تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت، اگرچه در جوجه های دریافت کننده 6/1 درصد عصاره تفاله لیمو ترش نسبت به دیگر گروه های آزمایشی IgM افزایش و IgY کاهش یافت (05/0P<). افزودن عصاره در همه ی سطوح سبب افزایش پاسخ ایمنی به فیتوهماگلوتینن در مقایسه با گروه شاهد گردید (05/0P<). میزان تری گلیسرید، لیپوپروتئین های با چگالی کم و خیلی کم در سرم خون جوجه های دریافت کننده ی 8/0 و 6/1 درصد عصاره تفاله لیمو ترش بطور معنی داری کمتر از دیگر تیمارها بود (05/0P<). بالاترین میزان کلسترول، تری گلیسرید، لیپوپروتئین های با چگالی کم و خیلی کم سرم در جوجه های دریافت کننده ی 2/1 درصد عصاره تفاله لیموترش مشاهده شد، که بطور معنی داری بالاتر از دیگر تیمارها بود (05/0P<). با توجه به اثرکاهندگی تیمارهای دریافت کننده 8/0 و 6/1 درصد عصاره بر فاکتورهای خونی مثل تری گلیسرید، لیپوپروتئین های با چگالی کم و خیلی کم نسبت به تیمار شاهد استفاده از این دو سطح توصیه می شود.
    کلید واژگان: ایمینوگلوبولین, سیستم ایمنی, ضریب تبدیل غذایی, فلاوونوئیدها, لیپوپروتئین های سرم خون}
    Zahra Daroon, Siamak Parsaei *, Mokhtar Khajavi, Reza Naghiha
    This experiment was conducted to evaluate the effect of adding Ethanolic lemon pulp extract (ELPE) to drinking water of broiler chickens on performance, immune system and blood serum parameters. We used 450 male and female day-old broiler chicks (Cobb 500) allocated in a completely randomized design with five treatments, five replications and 18 chicks per each. Treatments include no ELPE (control), 0.4, 0.8, 1.2 and 1.6 percent ELPE in drinking water from 2d until the end of experiment. Adding ELPE to drinking water did not have any effect on feed intake, average daily gain and Feed conversion ratio. The highest amount of IgM and the lowest amount of IgY belonged to group that fed 1.6 percent ELPE. ELPE treatments significantly increased response to Phytohemagglutinin-M (PHA-M) injection compared to control group. The levels of triglyceride, low density lipoprotein and very low density lipoprotein were significantly lower in 0.8 and 1.6 percent ELPE treatments compared to other groups (P
    Keywords: Blood serum Lipoproteins, Daily gain, Feed Conversion ratio, Flavonoids, Immune system}
  • احمد علی ثابتان شیرازی، احمد حسن آبادی *، محمد جواد آگاه، حسن نصیری مقدم
    تاثیر افزودن سطوح مختلف پودر برگ زیتون به جیره به عنوان آنتی اکسیدان طبیعی بر عملکرد تولیدی، خصوصیات لاشه، برخی فراسنجه های خونی، ریخت شناسی روده کوچک و قابلیت هضم مواد مغذی در جوجه های گوشتی با استفاده از تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه کاب500 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، سه تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار به مدت 42 روز مطالعه شد. جیره های آزمایشی شامل: جیره ذرت-سویا (شاهد منفی)، جیره پایه به همراه 250 میلی گرم درکیلوگرم آلفا توکوفریل استات (شاهد مثبت) و سه جیره به صورت جیره پایه با دو، 5/2 و سه درصد پودر برگ زیتون بودند. نتایج نشان داد افزایش وزن در گروه های دریافت کننده پودر برگ زیتون در کل دوره آزمایش کاهش معنی داری نسبت به گروه شاهد مثبت داشت (05/0>P). خوراک مصرفی در کل دوره کاهش معنی داری در گروه سه درصد پودر برگ زیتون در مقایسه با شاهد مثبت داشت (05/0>P). ضریب تبدیل غذایی در گروه های دریافت کننده پودر برگ زیتون در دوره آغازین، افزایش معنی داری نسبت به تیمارشاهد منفی و مثبت داشت (05/0>P). افزودن سطوح مختلف پودر برگ زیتون به جیره، طول پرز، عمق کریپت و سطح پرز را در مقایسه با گروه شاهد منفی یا مثبت بطور معنی داری افزایش داد (05/0>P). کاهش معنی داری در غلظت سرمی تری گلیسریدها، کلسترول و لیپوپروتئین با دانسیته پایین در تیمارهای پودر برگ زیتون در مقایسه با گروه شاهد منفی یا مثبت مشاهده شد (05/0>P). براساس نتایج حاصل افزودن پودر برگ زیتون تا سطح دو درصد جیره جوجه های گوشتی به دلیل کاهش چربی خون و بهبود ریخت شناسی روده قابل توصیه می باشد.
    کلید واژگان: افزایش وزن, برگ زیتون, پرز روده, جوجه گوشتی, چربی خون, ضریب تبدیل غذایی}
    Ahmad Ali Sabetan Shiraze, Ahmad Hassanabadi *, Mohammad Javad Agah, Hasan Nasiri Moghadam
    The effects of different dietary levels of olive leaf powder (OLP) as a natural antioxidant on growth performance, carcass traits, some blood parameters, small intestinal morphology and feed digestibility in broiler using a total of 300 one-day-old Cobb500 broilers were studied in a completely randomized design with 5 treatments, 3 replicates and 20 chicks for each replicate, up to 42d. The experimental diets included: corn-soybean meal basal diet (negative control), basal diet supplemented with 250 mg/kg of alpha-Tocopheryl acetate (positive control) and three basal diets containing 2, 2.5 and 3 percent OLP. The results showed that during total experimental period (1-42d), weight gain was decreased (P
    Keywords: Blood lipids, Broiler, Feed Conversion ratio, Intestine villi, Olive leaf, weight gain}
  • آصف احمدفاضل *، حسین دقیق کیا، حمید محمدزاده، علی حسین خانی
    زمینه مطالعاتی: استفاده از پسماندهای کشاورزی در تغذیه دام و طیور نقش مهمی در کاهش هزینه های تولید دارد.
    هدف
    این تحقیق جهت ارزیابی اثر سطوح مختلف تفاله گوجه فرنگی تازه و جایگزینی آن با سبوس گندم بر ماده خشک مصرفی، افزایش وزن و سطح فراسنجه های خونی گوساله های پرواری هلشتاین اجرا شد.
    روش کار
    آزمایش در 3 تیمار 4 راسی در قالب طرح کاملا تصادفی بر روی 12 راس گوساله نر نژاد هلشتاین انجام گردید. گروه های آزمایشی شامل جیره های حاوی 1) 8 درصد تفاله گوجه فرنگی 2) 16 درصد تفاله گوجه فرنگی و 3) تیمار شاهد (جیره بدون تفاله گوجه فرنگی) بودند.
    نتایج
    استفاده از سطوح مختلف تفاله گوجه فرنگی تازه تاثیر معنی داری بر افزایش وزن روزانه و مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی در گوساله ها دارد (05/0P<). استفاده از 8 درصد تفاله گوجه فرنگی اثر معنی داری بر مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه دام ها نداشت. با افزایش مقدار تفاله گوجه فرنگی به 16 درصد کاهش معنی داری در افزایش وزن روزانه و افزایش معنی داری در مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی رخ داد (05/0P<). فعالیت نشخوار تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. مقدار پروتئین تام، تری گلیسیرید و کلسترول سرم در حیوانات دریافت کننده جیره های مختلف آزمایشی تفاوت معنی داری باهم نداشتند. جیره حاوی 16 درصد تفاله با میزان گلوکز 81/57 گرم در دسی لیتر و نیتروژن اوره ای خون 88/17 گرم در دسی لیتر، به ترتیب کمترین و بیشترین میزان گلوکز و نیتروژن اوره ای خون را نسبت به تیمار شاهد و 8 درصد تفاله داشت (05/0P<).
    نتیجه گیری نهایی: این آزمایش نشان داد که تفاله گوجه فرنگی تازه تا 8 درصد از ماده خشک در جیره گوساله های پرواری بدون تاثیر منفی بر عملکرد آنها می تواند استفاده شود.
    کلید واژگان: افزایش وزن, فعالیت نشخوار, ضریب تبدیل غذایی, مصرف خوراک}
    A. Ahmad Fazel*, H. Daghighkia, H. Mohammadzadeh, A. Hosseinkhani
    Background
    The use of agricultural residues for feeding of livestock and poultry play an important role in reducing production cost.
    Objectives
    This experiment was conducted for evaluation the effects of different levels of tomato pomace (TP) on dry matter intake, body weight gain and blood metabolites of male Holstein calves.
    Methods
    This research was conducted using 12 Holstein male calves in a Completely Randomized Design with 3 treatments and 4 calves in each group. Experimental diets were 1) control (no TP), 2) diet with 8% TP on dietary dry matter (DM) basis and 3) diet with 16% TP on dietary DM basis.
    Results
    Using TP had significant effects on body weight gain and feed intake and feed conversion (FC) ratio (p
    Conclusions
    It can be concluded that up to 8% of TP successfully can be used in beef cattle diet without any undesirable effects on animal production.
    Keywords: Body weight gain, chewing activity, Feed conversion ratio, Dry matter intake}
  • عبدالرضا جهانبخشی، حمیدرضا احمدنیای مطلق، مهسا جوادی موسوی، ادریس رحیمی کیا
    در این مطالعه، اثر سطوح مختلف اسانس گیاه سیر بعنوان یکی از مهم ترین گیاهان دارویی که می تواند تاثیر به سزایی در فیزیولوژی بدن داشته باشد بر شاخص های رشد، بقاء، پارامترهای خونی و بیوشیمیایی ماهی گورامی سه خال (Trichogaster trichopterus) مورد بررسی قرار گرفت. جیره های آزمایشی با سه سطح(سه تیمار وهر تیمار شامل سه تکرار) 10 /0، 15 /0و 20 /0 گرم اسانس سیر بر کیلوگرم غذا و جیره شاهد تهیه شدند. ماهیان با میانگین وزنی 10 /0± 33 /4 گرم در آکواریوم های 70 لیتری که دما1±27، پی- اچ 5 /0±8 /7 و سختی آب 5 /2 ± 299 بود نگهداری و به مدت 60 روز با جیره های آزمایشی تغذیه شدند و در پایان دوره شاخص های رشد، بقاء، شاخص های خون شناسی، گلوکز و پروتیئن سرم اندازه گیری شدند. نتایج حاصل نشان داد که رشد و ضریب تبدیل غذایی در تیمارهای آزمایشی در مقایسه با گروه شاهد صورت معنی داری به ترتیب افزایش و کاهش داشتند. میزان هماتوکریت، هموگلوبین، گلبول های سفید و قرمز خون در تیمارهای حاوی اسانس سیر به صورت معنی داری در مقایسه با گروه شاهد افزایش یافت. در حالی که اسانس سیر اثر معنی داری بر پارامترهای میانگین حجم گلبول، میانگین هموگلوبین گلبول و میانگین غلظت هموگلوبین گلبول نداشت. میزان پروتئین خون در تیمارهای تغذیه شده با اسانس سیر به صورت معنی داری افزایش و میزان گلوکز خون به صورت معنی داری نسبت به گروه شاهد کاهش یافت. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق می توان گفت که افزودن اسانس گیاه سیر می تواند نقش مثبتی در ارتقاء وضعیت عمومی، ایمنی و رشد ماهی گورامی سه خال داشته باشد.
    کلید واژگان: پروتئین, ضریب تبدیل غذایی, گلوکز, هماتوکریت}
    Abdolreza Jahanbakhshi, Hamidreza Ahmadnia Motlagh, Mahsa Javadi Mousavi, Edris Rahimi Kia
    Introduction
    Nowadays, the healthiness and high quality as well as quantity of aquatic are of great importance and the role of diet components is well recognized (20). Fish needs energy and nutrients in order to achieve desirable level of growth and development and reproduction (11). In recent years application of immune system stimuli has been widely adopted in order to enhance the immune system of fish and non-specific immune responses and protect against disease. So it seems that using stimulator of the immune system is the perfect solution for the control of aquatic animal diseases. Using chemical drugs and antibiotics in aquaculture have consequences, including the risk of pathogens resistant to these drugs, the drugs persistence in the meat and fish as well as environmental pollution. Taking herbs and medicinal plants such as garlic fraught with same effect as antibiotics can be served as an alternative to medications and antibiotics.
    Materials And Methods
    In this study, 180 gourami fish with average weight 0.10 ± 4.33 were prepared from reproduction and breeding center of ornamental fish in Golestan province. To add the garlic oil to the diets, the standard meal was purchased from commercial fish feed company of Mazandaran province and were ground using a mortar. Then, garlic oil at levels of 0, 0.10, 0.15 and 0.20 g/kg was added to water and mixed. Fish were fed for 8-weeks in three times by 3% body weight per day at hours 8-14-20. Fish diets and their growth rate monitored by conducting bio-survey at the beginning and during the growth for,every 15 days. 10 fish were sampled from each replicate to take serum. After anesthesia using 0.7 ml 2-phenoxyethanol, fish were dried, and about 2 ml of blood was taken by cutting the tail. In hematology laboratory, number of white blood cells, red blood cells, hemoglobin and hematocrit were measured according to standard methods. Glucose levels and serum protein were measured by spectrophotometry using a diagnostic kit (Sigma, America). Data analysis was performed using one-way analysis of variance (ANOVA) in SPSS software. Significant differences (P
    Keywords: Feed Conversion Ratio, Glucose, Hematocrit, Protein}
  • هانیه سادات بنی کمال، مهدی ژندی*، ملک شاکری، حسین مروج

    اثر سطوح گوناگون لسیتین سویا بر عملکرد و فراسنجه های بیوشیمیایی خون جوجه های گوشتی، با استفاده از 180 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس 308 به مدت 47 روز بررسی شد. جیره های آزمایشی برای سه دوره پرورش آغازین، رشد، و پایانی با استفاده از نه سطح لسیتین سویا (صفر، 2/0، 4/0، 6/0، 8/0، یک، 2/1، 4/1، 6/1 درصد) به نحوی تهیه شدند که انرژی قابل سوخت وساز، پروتئین خام و سایر مواد مغذی در آنها یکسان بود. به منظور ارزیابی فراسنجه های بیوشیمیایی خون شامل کلسترول، تری گلیسرید، لیپوپروتئین با چگالی زیاد و لیپوپروتئین با چگالی کم، خون گیری از جوجه ها در 41روزگی انجام شد. صفات افزایش وزن، خوراک مصرفی، و ضریب تبدیل غذایی در پایان دوره های گوناگون بررسی شد. اثر سطوح متفاوت لسیتین بر افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی در دوره های گوناگون پرورش و کل دوره معنی دار نبود. با افزایش سطح لسیتین در جیره، میزان کلسترول، تری گلیسرید و لیپوپروتئین با چگالی کم کاهش پیدا کرد، ولی میزان لیپوپروتئین با چگالی زیاد خون افزایش یافت (05/0>P). درنتیجه، لسیتین توانست پروفیل لیپیدهای خون را در جوجه ها به طور معنی دار تغییر دهد، درحالی که اثر معنی داری بر عملکرد نداشت.

    کلید واژگان: تری گلیسرید, ضریب تبدیل غذایی, فسفاتیدیل کولین, کلسترول, لیپوپروتئین}
    Hanieh Sadat Banikamal, Mahdi Zhandi, Malak Shakeri, Hossein Moravej

    This study was conducted to investigate the effects of different levels of soybean lecithin on performance and blood lipids of broiler chicks. A total of 180 one day old Ross 308 broiler chicks were used in a completely randomized design with nine treatments (diets with 0، 0. 2، 0. 4، 0. 6، 0. 8، 1، 1. 2، 1. 4، and 1. 6 percent of soybean lecithin) and four replicates for 47 days-rearing period. In order to evaluate the biochemical factors of blood including cholesterol، triglyceride، high density lipoprotein and low density lipoprotein، blood sampling from chickens were taken in day 41. The traits of weight gain، feed intake and feed conversion ratio were evaluated at the end of each period. The results showed that different levels of soybean lecithin had no significant effect on weight gain، feed intake and feed conversion ratio traits during each period. Increasing in the level of lecithin، decreased the concentration of cholesterol، triglyceride and low density lipoprotein and increased the high density lipoprotein concentration in blood plasma (P<0. 05). In conclusion، dietary inclusion lecithin up to 1. 6 percent، have no any effect on broiler performance، but could reduce cholesterol، triglyceride، and low density lipoprotein and increase high density lipoprotein in blood’s plasma.

    Keywords: Blood lipoprotein, Cholesterol, Feed conversion ratio, Phosphatidylcholine, Triglycerides}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال