اثربخشی تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای بر کارکردهای اجرائی کودکان مبتلا به طیف اختلالات طیف اوتیسم

امروزه بدکارکردی عملکردهای اجرایی کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم موضوعی بحث برانگیزی است. لذا این پژوهش با هدف اثربخشی تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای بر عملکردهای اجرایی کودکان دارای اختلالات طیف اوتیسم انجام شد.

این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کودکان 10 تا 12 ساله مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود که در سال های 1401-1400 به مراکز درمانی و کلینیک های شهرستان شاهین دژ و بوکان مراجعه کرده بودند. تعداد 30 کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به طور هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه (15 نفر گروه آزمایش تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای و 15 نفر گروه کنترل) جایگزین شدند. آزمودنی های گروه تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای به مدت 10 دقیقه تحت جریان مستقیم آندی روی سر، قرار گرفتند. ابزارهای تحقیق شامل مقیاس تشخیص اوتیسم گیلیام، آزمون مرتب سازی کارت های ویسکانسین، آزمون استروپ، خرده آزمون حافظه عددی آزمون وکسلر، آزمون آندره ری و آزمون عملکرد پیوسته بود. برای تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد.

نتایج نشان داد که تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای، عملکردهای اجرایی (انعطاف پذیری شناختی، بازداری پاسخ، حافظه کاری، برنامه ریزی سازمانی و توجه پایدار) را به طور قابل توجهی بهبود بخشید.

به طور کلی می توان نتیجه گرفت که تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای، مکمل سودمندی برای بهبود و تقویت عملکردهای اجرایی کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم است.