اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر درمان شناختی رفتاری بر اعتیاد به بازی های رایانه ای، پرخاشگری و استرس تحصیلی در کودکان 10 تا 11 سال

امروزه یکی از مهم ترین موارد سرگرم کننده، بازی های رایانه ای است که توجه کودکان را به خود جلب کرده و تاثیرات مخربی نیز بر جسم و روان آن ها باقی گذاشته است؛ بنابراین لزوم توجه و استفاده از روش های جدید در جهت بهبود وضعیت موجود حایز اهمیت است.

پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر درمان شناختی رفتاری بر اعتیاد به بازی های رایانه ای، پرخاشگری و استرس تحصیلی کودکان 10 تا 11 سال شهر اصفهان انجام گرفته است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با دوره ی پیگیری بود. جامعه آماری شامل تمام کودکان 10 تا 11 سال اصفهان در سال بود. نمونه آماری نیز شامل 30 نفر از کودکانی بود که بیشترین اعتیاد به بازی های رایانه ای را داشتند و به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در ادامه گروه آزمایش 10 جلسه 90 تا 120 دقیقه ای آموزش دریافت کردند. ابزارهای مورد استفاده برای جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه ی اعتیاد به بازی های رایانه ای سلطانی و فرهادی (1395)، پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1932) و پرسشنامه استرس تحصیلی زاجاکاو (2005) بود. به منظور تحلیل داده ها نیز از نرم افزار آماری SPSS-23 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد.

نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که بازی درمانی مبتنی بر درمان شناختی رفتاری در کاهش اعتیاد به بازی های رایانه ای، پرخاشگری و استرس تحصیلی کودکان 10 تا 11 سال موثر بوده است.

یافته های این پژوهش بر تاثیر آنلاین بازی درمانی شناختی رفتاری بر اعتیاد به بازی های رایانه ای، پرخاشگری و استرس تحصیلی تاکید دارد؛ بنابراین پیشنهاد می گردد درمانگران از این رویکرد درمانی به عنوان یک روش سودمند بهره ببرند.