ارزیابی سلامت بوم سازگان جنگل در مقیاس حوضه آبخیز با استفاده از سنجش از دور و روش پایش سلامت جنگل

یک بوم سازگان جنگلی سالم برای ارایه طیف وسیعی از خدمات محیط زیستی، اجتماعی و اقتصادی ضروری است. برای ارزیابی سلامت جنگل، لازم است شرایط بوم سازگان با استفاده از شاخص های مختلف اندازه گیری شود. در این تحقیق از ترکیب شش شاخص NDVI، EVI، SAVI، NDWI، ARI1 و CRI1 برای استخراج نقشه وضعیت سلامت جنگل های حوزه آبخیز شنرود سیاهکل با استفاده از تصویر Landsat 8 OLI مربوط به سال 1400 و ابزار سلامت جنگل ENVI استفاده شد. سلامت جنگل در پنج درجه (از بسیار خوب تا بسیار ضعیف) ارزیابی شد. برای اعتبارسنجی داده های نتیجه تشخیص سطح سلامت جنگل ها در تیپ های جنگل مختلف در منطقه مورد مطالعه، بررسی و ارزیابی میدانی سطح سلامت جنگل با استفاده از 40 قطعه نمونه و روش FHM (پایش سلامت جنگل) انجام شد. در این تحقیق، با توجه به تحلیل رگرسیون خطی چندگانه از اثر شاخص های پوشش گیاهی مورد استفاده در ارزیابی سلامت جنگل، شاخص NDVI با مقدار R2 برابر با 77/0 بیشترین تاثیر را بر سطح سلامت جنگل در حوضه آبخیز مورد مطالعه دارد که سطح سبزینگی و نیز سطح تراکم توده های جنگلی را نشان می دهد. نتایج تجزیه و تحلیل حاکی از آن است که اکثر جنگل های منطقه مورد مطالعه از سلامت متوسط برخوردار بودند. 4/19 درصد از مناطق جنگلی به عنوان «سالم»، 8/56 درصد به عنوان «متوسط سالم» و 8/23 درصد به عنوان «ناسالم» طبقه بندی شدند. علاوه بر این، تیپ های جنگل مختلف در منطقه مورد مطالعه دارای درصدهای متفاوتی از جنگل های سالم هستند. تشخیص سلامت مبتنی بر سنجش از دور در این منطقه با نتایج بررسی میدانی مطابقت داشت. این فرآیند می تواند در تهیه نقشه دقیق وضعیت سلامت جنگل های کشور بسیار مفید باشد. پیشنهاد می شود تغییرات مکانی و زمانی سلامت جنگل در حوزه آبخیز تحت تغییرات اقلیمی آینده مورد مطالعه قرار گیرد.