الگوی رقابت پذیری برندهای پوشاک ورزشی ایرانی برای ورود به بازارهای بین المللی

جهانی شدن، اهمیت رقابت پذیری در صنعت پوشاک ورزشی را دوچندان کرده است. در کشور ما برند های پوشاک ورزشی بسیاری وجود دارند که به علت عدم توانایی رقابت با برندهای خارجی، در عرصه تجارت  بین المللی فعالیت ندارند. از این رو پژوهش حاضر درنظر دارد الگوی رقابت پذیری برندهای پوشاک ورزشی ایرانی برای ورود به بازارهای بین لمللی را شناسایی کند.در این پژوهش روش آمیخته (کیفی و کمی) به کار گرفته شد. جامعه آماری شامل خبرگان در صادرات پوشاک ورزشی و تعداد 200 تولیدکننده برندهای پوشاک ورزشی در سراسر کشور بودند. 3 برند به عنوان نمونه از جامعه اول به صورت هدفمند و 132 نفر از جامعه دوم براساس جدول مرگان و به صورت تصادفی انتخاب شدند. با انجام مطالعات میدانی، مولفه های مژثر بر رقابت پذیری شناسایی شدند و پس از تایید در دور دوم دلفی، مدل استخراج شده از پژوهش ارایه و درنهایت پرسشنامه دارای 5 گویه و 74 سوال براساس طیف لیکرت آماده شد. روایی پرسشنامه توسط اساتید و متخصصان مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن نیز در یک نمونه اولیه 30 نفری ضریب با آلفای کرونباخ 96/0 به دست آمد. جهت مدل سازی معادلات ساختاری از نرم افزار Spss و Smart Pls استفاده شد.نتایج حاصل از پژوهش نشان داد مولفه های صادرات، تمایز برند، گرایش بازاریابی و گرایش استراتژیک، بر رقابت پذیری برندهای پوشاک ورزشی ایرانی برای ورود به بازارهای بین المللی تاثیرگذارند.