بررسی سطح برخورداری شهرستان های استان گلستان از شاخص های مسکن

 وضعیت مطلوب بخش مسکن یکی از شاخص های مهم توسعه اجتماعی و اقتصادی محسوب می شود برنامه ریزی در بخش مسکن به منظور دستیابی به وضعیت مطلوب مستلزم شناسایی و تجزیه وتحلیل ابعاد گسترده این بخش است. یکی از گام های مهم در جهت برنامه ریزی مسکن آگاهی و بررسی وضع موجود مسکن است. از راه های مهم آگاهی از وضع موجود مسکن در جهت برنامه ریزی مسکن، استفاده از شاخص های مسکن است. این شاخص ها از یک سو بیانگر وضعیت کمی و کیفی مساکن در هر مقطع زمانی بوده و از سوی دیگر راهنمای موثر جهت بهبود بخشی برنامه ریزی مسکن برای آینده (ابزار کلیدی برای ترسیم چشم انداز آینده مسکن) است.هدف پژوهش: پژوهش حاضر رتبه بندی و سطح بندی شهرستان های استان با استفاده از شاخص های مسکن است.

روش شناسی تحقیق: 

رویکرد حاکم بر پژوهش حاضر کاربردی و روش تحقیق به کار گرفته شده، توصیفی- تحلیلی است. در جهت جمع آوری اطلاعات از روش اسنادی و کتابخانه ای استفاده شده و اطلاعات موردنیاز شاخص های بخش مسکن، از نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1395 استان گلستان استخراج شده است. به منظور تحلیل داده ها از تکنیک تاپسیس و تحلیل خوشه ای و به منظور نمایش فضایی سطوح برخورداری شهرستان های موردمطالعه از نرم افزار Arc Gis استفاده شده است.

قلمرو جغرافیایی پژوهش: 

قلمرو جغرافیایی پژوهش حاضر شهرستان های استان گلستان که در برگیرنده 14 شهرستان گرگان، گنبد، آق قلا، بندرترکمن، مینودشت، کلاله، آزادشهر، رامیان، علی آباد، کردکوی، بندرگز، گمیشان، گالیکش و مراوه تپه است.

  یافته های پژوهش نشان می دهد، از بین شهرستان های استان، شهرستان های گرگان، رامیان، علی آباد و گنبد جزء برخوردارترین و مراوه تپه، گالیکش، مینودشت و ترکمن جزء شهرستان های محروم استان ازنظر شاخص های مسکن می باشند.

  نتیجه گیری کلی این پژوهش حاکی از آن است که توزیع شاخص های مسکن در استان به صورت نابرابر می باشد و شهرستان های که از مرکز استان فاصله دارند از نابرابری بیشتری برخوردار هستند.