تاثیر روش بارکلی به والدین دانش آموزان دوره ابتدایی مبتلا به علایم نقص توجه/ بیش فعالی در کاردکردهای اجرایی و علایم بیش فعالی

هدف از انجام این مطالعه بررسی اثربخشی روش بارکلی به والدین دانش آموزان دوره ابتدایی مبتلا به علایم بیش فعالی/ نقص توجه در کارکردهای اجرایی و علایم بیش فعالی مدارس ابتدایی شهرستان فردیس بود. روش تحقی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود، و جامعه آماری کلیه والدین دانش آموزان ابتدایی منطقه 2 شهرستان فردیس بود. برای تعیین حجم نمونه از بین مدارس منطقه 2 یک مدرسه انتخاب شد و سپس پس از شناسایی دانش آموزان مشکوک به بیش فعالی و مصاحبه با والدین آنها، 20 نفر از والدین دانش آموزان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه بیش فعالی کانرز فرم والدین و پرسشنامه عصب روانشناختی کانرز بود. برای تحلیل داده ها از دو سطح توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تحلیل کوواریانس) استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریاس نشان داد که روش آموزش بارکلی به والدین بر علایم بیش فعالی دانش آموزان موثر بوده، وباعث کاهش بیش فعالی آنها شده است (005/0>P). همچنین نشان داد که آموزش بارکلی به والدین در کارکردهای اجرای دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی موثر بوده است (005/0>P). بنابراین استفاده از آموزش های مبتنی بر این روش و آموزش آن به والدین دارای دانش آموزان دوره ابتدایی دارای اختلال نقص توجه/بیش فعال، برای درمان آنها پیشنهاد می شود.