تحلیل کاربردی ارسال المثل در شعر صائب تبریزی

شعر و مثل همواره کارکردی دو طرفه دارند؛ ارسال المثل، از ارکان مهم ادبیات به شمار می رود که شاعران و نویسندگان در اشعار خود برای شیرینی کلام به سبب روانی الفاظ و روشنی مفاهیم و معانی و وضوح بخشی بیشتر به حقیقت و اثبات سخن، از آن بهره جسته و با بیان آن هنرمندی و توانایی خود را در شعر نشان داده اند. از مهم ترین مباحث زبان شناسی در حوزه سبک شناسی کاربردی، «کنش گفتار» است. در این مقاله مطالعه جنبه های کاربردشناسی زبان که یکی از ابزارهای علمی تحلیل گفتار است؛ بر طبق نظرات «جان سرل [1]»، زبان شناس آمریکایی بررسی می شود و غزل های صایب تبریزی را در حیطه کاربردشناسی و نوع کنش های گفتاری تبیین می کند. این مقاله برگرفته از پایان نامه کارشناسی ارشد پژوهشگر است. یکی از دستاوردهای این پژوهش آن است که مقولات سبک شناسی کاربردی را به صورت عملی و از طریق طبقه بندی کنش های گفتاری و جنبه های کاربردی آن تحلیل و توصیف می کند که چارچوبی روشن برای در نظر گرفتن تفاوت های کنش ها در ارسال المثل های صایب است و نگرش او را به دنیای پیرامونش آشکارمی سازد که از طریق پاره گفتارهای گوناگون حامل پیام و مضمون هایی است که وجهه های اجتماعی افراد را در زبان تعاملی خود نشان می دهد.