تدوین نقش معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران در مدیریت توسعه گردشگری شهری

گردشگری و شهر را می توان به عنوان هم زاد یک دیگر معرفی کرد؛ چراکه سرآغاز پدیده ی گردشگری را می توان به شهرها نسبت داد. بخش گردشگری در نظام کنونی اقتصاد بین الملل، به عنوان یکی از شاخص های مهم در مبادلات تجاری و فرهنگی در جوامع گوناگون مطرح شده است. اما نمی توان این موضوع را انکار کرد که بخش گردشگری در ایران تا حدود زیادی از دست یابی به موفقیت های چشم گیر نسبت به سایر کشورهای جهان محروم مانده است. مهم ترین دلیل را می توان در ضعف خط مشی های کلان در جهت توسعه این بخش و عدم توجه به تمام ابعاد گردشگری در ایران دانست، در این میان مدیریت شهری با در اختیار داشتن منابع انسانی و مالی، تنسیق و آمایش جاذبه های شهر و مدیریت بهره برداری از آن ها می تواند مهم ترین نقش را در توسعه مدیریت گردشگری شهری ایفا نماید. پژوهش حاضر مترصد است به شناسایی و تبیین نقش مدیریت شهری در راستای توسعه ی گردشگری شهری بپردازد. این پژوهش از نوع کاربردی است. همچنین در صدد ارایه ی مدل و چارچوبی برای تببین نقش و روابط میان مدیریت توسعه ی گردشگری شهری و مدیریت شهری است. بنابراین این بعد از پژوهش معطوف به جنبه های تبیینی و تفسیری است. بنابراین این پژوهش ترکیبی (آمیخته) بوده و از راهبرد پس کاوی به   منظور دستیابی به اهداف و پاسخگویی به سوالات پژوهش، استفاده نموده است. سیاست ها، قوانین و مقررات، ضوابط، بودجه، تعارضات کارکردی میان متولیان گردشگری شهری مورد توجه این پژوهش بوده است. در ایران برخلاف تصور عموم، شهرداری ها نقش چندانی در توسعه ی گردشگری ندارند. مهم ترین مشکلات معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری در خصوص گردشگری شامل رفع مسایل حقوقی و فراهم شدن بستر قانونی در جهت توسعه و تفویض اختیارت مرتبط با گردشگری شهری از دولت به شهرداری ها است. براساس یافته ها، وظایف پیشنهادی برای معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری در راستای تحقق توسعه ی گردشگری شهری کارآمد در چهار بخش زیر تببین شده است: موانع و مشکلات در زمینه ورود مدیریت شهری به حوزه گردشگری؛ منافع حاصل از توسعه ی گردشگری برای معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران؛ وظایف پیشنهادی برای معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران؛ و نتایج حاصل از توسعه گردشگری شهری در تهران.