اثربخشی طرحواره درمانی بر سبک های دلبستگی و تنظیم شناختی هیجان در افراد دارای شخصیت تاریک

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر سبک های دلبستگی و تنظیم شناختی هیجان در افراد دارای شخصیت تاریک انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری در این پژوهش کلیه مراجعه کنندگان به مراکز مشاوره منطقه 8 تهران در سال 1401 بودند که پس از توزیع پرسشنامه، دارا بودن صفات تاریک شخصیت در آنان محرز شد. از بین جامعه آماری تعداد 24 نفر به روش نمونه گیری در دسترس که تمایل به شرکت در این دوره درمانی داشتند به عنوان نمونه انتخاب شدند، در ادامه با گمارش غیر تصادفی در دسترس (هدفمند) 12 نفر در گروه آزمایش و 12 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. جهت سنجش اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های ویژگی های جمعیت شناختی، مثلث تاریک شخصیت جانسون و وبستر (2010)، سبک های دلبستگی کولینز و رید (1990)، تنظیم هیجان گرانفسگی (2001) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس چند متغیره (مانکوا) و مفروضه های آن استفاده شد که این تحلیل با نرم افزار SPSS26 انجام شد. یافته ها نشان داد آموزش طرحواره درمانی، به طور معناداری سبک دلبستگی ایمن را افزایش، سبک دلبستگی اجتنابی را کاهش، سبک دلبستگی دوسوگرا / اضطرابی را کاهش و تنظیم هیجان در افراد دارای شخصیت تاریک را افزایش داده است. با توجه به نتایج حاصل، آموزش طرحواره درمانی می تواند به عنوان یک مداخله موثر در افراد دارای شخصیت تاریک مورد توجه قرار داده شود.