چالش های روابط رژیم صهیونیستی با هند

هند در سال 1950 رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخت و به طور همزمان برای جلوگیری از تیرگی روابط با کشورهای اسلامی و ممانعت از ایجاد تنش در سطح داخلی، از آرمان مردم فلسطین حمایت کرد. درنهایت، هند پس از دهه ها سیاست عدم تعهد و حمایت از آرمان فلسطین و جهان عرب، با افتتاح سفارت این رژیم در ژانویه 1992 موافقت کرد. از آن زمان، روابط دو بازیگر حول منافع راهبردی و تهدیدات امنیتی شکل گرفت. با پایان جنگ سرد و تغییر ترتیبات امنیتی منطقه، روابط با رژیم صهیونیستی فرصتی ویژه را در اختیار دهلی نو در برابر اسلام آباد قرار داد. هند همکاری های نظامی، امنیتی و اطلاعاتی با این رژیم را به عنوان برگ برنده در مقابل پاکستان نگریست و به تدریج این روابط را در حوزه های دیگر نیز توسعه داد. با روی کارآمدن دولت مودی و توسعه روابط به سطح شراکت راهبردی، واکنش ها نسبت به ماهیت این روابط شکل جدی تری به خود گرفت. از یک سو، جمعیت 190 میلیونی مسلمانان هند، یکی از بزرگ ترین اقلیت های جهان به شمار می روند. از سوی دیگر، دولت های عربی و اسلامی و همچنین چین و روسیه می توانند نسبت به سطح و حوزه روابط دهلی نو و تل آویو حساسیت های جدی امنیتی و اعتقادی را مطرح می کنند و این روند، روی سطح روابط دهلی نو با کشورهای فوق و نیز مواجه دولت به تنش های داخلی اثر می گذارد. از این رو، باتوجه به تلاش دو طرف مبنی بر گسترش حوزه روابط با تاکید بر قرارداد چهارگانه «آی 2 یو 2»، در ادامه، به چالش هایی که تعمیق روابط این دو برای هند در دو سطح داخلی و خارجی به ارمغان خواهد آورد، پرداخته خواهد شد. روابط هند و رژیم صهیونیستی در دوران نخست وزیری مودی (از سال 2014) به طور آشکار ارتقا یافته و در سال 2017، مودی به عنوان نخستین نخست وزیر هند به تل آویو سفر کرد. از دستاوردهای این سفر، می توان تبدیل شدن هند به شریک راهبردی این رژیم اشاره کرد. از زمان روی کار آمدن مودی در سال 2014، هند مقصد صادراتی حدود 42 درصد از کل صادرات اسلحه رژیم صهیونیستی بوده است. هند طی دهه های گذشته تلاش بسیاری برای اجتناب از سویه های منفی روابط با رژیم صهیونیستی داشته است که نمود آن را می توان در روابط با کشورهای حوزه خلیج فارس مشاهده کرد. رویکرد تدریجی هند در گنجاندن این رژیم در سیاست خاورمیانه ای خود گویای گریز این کشور از پذیرش پیامدهای امنیتی و نیز تاثیر آن بر روابط دهلی با کشورهای اسلامی است که این گزاره پس از 2019 و همچنین گفتگوهای امنیتی چهارگانه رنگ باخت. تاکید و توجه هند روی این است که روابط دهلی نو تل آویو منجربه ایجاد ایتلاف میان گروه های اسلامی در داخل و همچنین خارج از این کشور نشود و نیز این روابط به معنای «ایتلاف هند و رژیم علیه مسلمانان» فهم نشود.