حقوق اقلیت های مذهبی در حقوق بین الملل با نگاهی به قانون اساسی کشورهای ایران و مالزی

اصطلاح اقلیت از نظر حقوقی شامل آن دسته از گروه های انسانی است که معمولا از جهت حقوقی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی در موقعیت و شرایط حاشیه ای قرار دارند. هدف از پژوهش حاضر تحلیل و تبیین حقوق اقلیت های دینی در نظام حقوق بین الملل ، قانون اساسی ایران و مالزی است.
این تحقیق از نوع نظری است. روش آن به صورت توصیفی-تحلیلی و ابزار جمع ‏آوری اطلاعات کتاب خانه ‏ای است.
مفهوم اقلیت های دینی در نظام حقوق بین المللی و نظام های حقوق داخلی کشورها دارای تعریفی واحد نیست. همین موضوع منشا اصلی اختلاف نظرات موجود است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است.
در کشور ایران لازم است با رسمیت مذهب تشیع در اصل 12 قانون اساسی، حقوق اقلیت های مذهبی در قانون اساسی به رسمیت شناخته شود و این مذاهب از احترام برخوردارند. در خصوص حقوق اقلیت های مذهبی در کشور مالزی با توجه به سکولار بودن نظام سیاسی مالزی، عبارت «اسلام مذهب رسمی فدراسیون است» اثر قانونی فراتر از اعزام شرکت کنندگان در هر مراسم مذهبی دارند که در سطح فدرال، مناسکشان را مطابق با تشریفات مذهبی مسلمانان اجرا می کنند.