واکاوی اندیشه های سیاسی مبتنی بر ایدئولوژی زدگی از انقلاب مشروطه تا انقلاب اسلامی

خاستگاه اندیشه سیاسی معاصر در ایران دوره مشروطیت است. اندیشه سیاسی قبل از انقلاب اسلامی با متدلوژی اندیشه سیاسی عقلانیت محور و انتقادی  زاویه اساسی داشته است. مشخصه اصلی این نوع از اندیشه، وجود مجموعه ای دارای نظم از ایده هاو ایده آل ها که دارای عناصر ثابت و ایستا بود که در ارتباط منظم ونه لزوما منطقی متقابل بودند. مشکل ماهوی در اندیشه سیاسی تحقیق حاضر  در چارچوب عناصر ثابتی از ایدیولوژی ها با تکیه بر زمان ادواری برای حل مسایل کلان قابل بحث است. فرض اصلی عدم وجود منطق حاکم بر اندیشه سیاسی متعارف و ذهنیت منظم در تفکر سیاسی بود. در این روش فکری، بسیج توده ها و تحریک اجتماعی بعنوان اصل اساسی برای تغییرات سیاسی- اجتماعی بعنوان اصول کمی و نه کیفی اندیشه سیاسی اندیشمندان مورد توجه است. شناخت و تاکید بر عدم وجود الگوی منحصربفرد در حوزه اندیشه سیاسی بواسطه تلقی کلاسیک ازایدیولوژی بعنوان هدف تحقیق مورد بحث قرار می گیرد