بررسی ارتباط پارامترهای کینماتیکی آسیب های تنه و زانو در جودوکاران مرد

مقدمه و اهداف :

امروزه شایع ترین مکانیسم آسیب مفصل زانو برای جودوکاران درشرایط ایستاده رخ می دهد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط متغیرهای کینماتیکی با وقوع آسیب های زانو در جودوکاران مرد بود.

مواد و روش ها :

بدین منظور تعداد 15 نفر از جودوکاران مرد با دامنه سنی 20 تا 30 سال براساس معیارهای ورود وخروج انتخاب و به 2 گروه 7 نفره دارای سابقه آسیب مفصل زانو و 8 نفر بدون سابقه آسیب تقسیم شدند. بعد از مارکرگذاری روی بدن آزمودنی ها از آن ها خواسته شد بر روی جعبه 30 سانتی متری قرار گرفته و پس ازیک پرش روبه بالاروی یک پا (پای تکیه گاه) روی سطح زمین فرودآیند. برای اندازه گیری زوایای مفاصل زانو و تنه هنگام پرش و فرود نیز از دوربین هایی که در 4 طرف قرار گرفته بودند، استفاده شد. از آزمون شاپیرو ویلک برای نرمال بودن داده ها، از آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی ارتباط بین متغیرهای تحقیق استفاده شد. سطح معنا‏داری نیز P<0/05 در نظر گرفته شد. 

یافته ها :

یافته ها نشان داد جودوکاران سالم نسبت به جودوکاران با سابقه آسیب دارای زاویه فلکشن زانوی کمتر و والگوس زانوی بیشتری بودند. همچنین فلکشن تنه کمتر، چرخش داخلی زانو بیشتر و نهایتا سرعت چرخش نسبی بین ران و درشت نی بیشتری در گروه سالم نسبت به گروه آسیب دیده مشاهده شد (P<0/05).

نتیجه گیری:

 باتوجه به نتایج تحقیق حاضر به نظر می رسد ورزشکاران دارای سابقه آسیب اندام تحتانی، دارای میزان فلکشن کمتر و والگوس بیشتر در زانو، فلکشن تنه کمتر، چرخش داخلی زانوی بیشتر و نهایتا سرعت چرخش نسبی بین ران و درشت نی بیشتری نسبت به ورزشکاران بدون سابقه آسیب زانو هستند. بنابراین متخصصان و مربیان باید تمرینات پیشگیری از آسیب دوباره را برای این گروه از ورزشکاران طراحی کنند.