بررسی عوامل موثر بر سازگاری اجتماعی کارکنان انتقالی ناجا با جامعه میزبان

افزایش سازگاری کارکنان ناجا در انتقال محل خدمت به عنوان یکی از شیوه های مدیریت منابع انسانی هم در عملکرد شغلی آنها و هم کاهش آسیب‏پذیری آنها و خانواده‎ شان از تغییرات محیطی موثر است. بر این اساس این پژوهش به عوامل موثر بر سازگاری کارکنان انتقالی ناجا با جامعه میزبان می پردازد. روش پژوهش، پیمایشی و نتایج با تجزیه و تحلیل پرسشنامه های تکمیلی در نمونه آماری 300 نفره از میان کارکنان انتقالی ناجا به استان هرمزگان بر اساس طرح نمونه گیری طبقه‏بندی تصادفی نامتناسب به دست آمده است. نتایج نشان می دهد 68 درصد پاسخگویان میزان سازگاری خود را با جامعه میزبان پایین و تنها 8.3 درصد آن را بالا ارزیابی نموده اند. نتایج آزمون رگرسیون نشان از تایید بیشتر فرضیه های مطرح شده دارد. بر اساس تحلیل رگسیون چند متغیره اثر خالص متغیر میزان شباهت سازمان محل انتقالی با جامعه مبداء و تجانس جامعه میزبان با جامعه مبداء بیش از دیگر متغیرهای مستقل می باشد. مقدار ضریب تعیین R2 به دست آمده از مدل رگرسیونی بیانگر آن است که متغیرهای مستقل در مجموع 41 درصد از تغییرات را توضیح داده اند. بر اساس نتایج پژوهش برای افزایش میزان سازگاری کارکنان، انجام مشاوره های خانوادگی با کارشناسان مجرب، بومی گزینی و حمایت سازمانی نقش کلیدی دارد. حمایت سازمانی می تواند شامل تهیه مسکن سازمانی، همکاری با دیگر نهادها در تامین رفاه کارکنان، تکمیل پرونده روانی فرد و آموزش سازگاری روانی مورد انتظار کارکنان و خانواده آنها باشد.