ارزیابی رضایت مندی از شاخص‏ های توانمندسازی سکونتگاه‏ های غیررسمی با تاکید بر مسائل اجتماعی و اقتصادی (نمونه موردی: محله خلیل‏ آباد تبریز)

آگاهی از شاخص‏ های اقتصادی و اجتماعی توانمندسازی ساکنین سکونتگاه‏ های غیررسمی و همچنین سنجش میزان رضایتمندی از این شاخص ‏ها به منظور تسهیل مشکلات و ارتقاء توانمندی‏ ساکنین این سکونتگاه ‏ها می‏ تواند به عنوان رهیافتی کارگشا و اثربخش قلمداد گردد. هدف پژوهش حاضر، سنجش میزان رضایتمندی ساکنین سکونتگاه غیررسمی خلیل ‏آباد تبریز از شاخص ‏های اقتصادی و اجتماعی توانمندسازی است. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی - تحلیلی بوده که برای تجزیه‏ و ‏تحلیل داده‏ ها از روش پرسشنامه و آزمون‏ های اسپیرمن، تی تک نمونه ‏ای و فریدمن استفاده شده است. داده‏ های پژوهش با استفاده از مطالعات کتابخانه ‏ای و بررسی میدانی گردآوری شده و حجم نمونه هم طبق فرمول کوکران معادل 379 نفر برآورده شده است. نتایج به دست آمده از تحلیل داده‏ ها و پرسشنامه ‏ها حاکی از آن است که از نظر ساکنان محله خلیل‏ آباد تبریز به لحاظ میزان رضایت مندی در بین مولفه ‏های مورد مطالعه، مولفه امنیت (2/97) و حمایت از نظام اقتصاد محلی و بازاریابی صنایع کوچک محله ‏ای (1/35) به ترتیب بیشترین و کمترین میزان رضایت مندی را داشتند و همچنین به لحاظ اهمیت مولفه امنیت (9/58) در رتبه نخست و مولفه امید به زندگی (4/94) در رتبه آخر قرار داشتند. یافته ‏های دیگر تحقیق نشان می‏ دهد شاخص ‏های اقتصادی و اجتماعی دارای رابطه معنادار با یکدیگر هستند و در نهایت می‏ توان گفت میزان رضایت مندی ساکنین از هر دو شاخص توانمندسازی پایین ‏تر از حد متوسط می ‏باشد.