ارایه الگوی مطلوب سیاست گذاری عمومی در حوزه رفاه با عاملیت نخبگان برای نیل به توسعه پایدار

دستیابی به رفاه عمومی تنها از رهگذر سیاست گذاری عمومی با نقش آفرینی نخبگان میسر می شود. مطالعه حاضر نیز با هدف ارایه الگوی مطلوب سیاست گذاری عمومی در حوزه رفاه با عاملیت نخبگان برای نیل به توسعه پایدار صورت گرفت. این تحقیق از لحاظ هدف کاربردی-توسعه ای است و از لحاظ ماهیت و شکل اجراء به صورت توصیفی-پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل نخبگان سیاست گذاری عمومی است. نمونه گیری با استفاده از روش نمونه گیری نظری صوت گرفت و در نهایت با 11 نفر اشباع نظری حاصل شد. توزیع پرسشنامه محقق ساخته نیز در میان 384 نفر از مدیران سیاست گذاری عمومی در حوزه رفاه که فرمول کوکران تعیین گردید، به روش تصادفی نمونه گیری انجام شد. ابزار گردآوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاریافته و پرسشنامه می باشد. جهت تحلیل مصاحبه های تخصصی از روش نظریه پردازی داده بنیاد (گراندد تیوری) و نرم افزار MaxQDA و جهت اعتبارسنجی الگو نیز از روش حداقل مربعات جزیی و نرم افزار Smart PLS استفاده شده است. براساس مدل پارادایمی پژوهش شرایط علی شامل عوامل اقتصادی، فرهنگی، فنی و تکنولوژیکی است که بر سیاست گذاری عمومی اثر می گذارند. سیاست گذاری عمومی نیز به عنوان پدیده محوری بر ارزیابی اجرای خط مشی های رفاهی موثر است. در این میان نخبگان شرایط زمینه ای را فراهم می آورند از سوی دیگر تضاد منافع در اجرای خط مشی های رفاهی نیز شرایط مداخله گر هستند. در نهایت از طریق ارزیابی اجرای خط مشی های رفاهی دستیابی به توسعه پایدار قابل حصول است.