مقایسه ساختار سیاسی و رویکردهای مرتبط با وحدت در کره شمالی و جنوبی

تجزیه شبه جزیره کره پس از جنگ جهانی دوم و تثبیت این امر به دنبال جنگ خونین دو کره، باعث ایجاد دو حکومت و به تبع آن دو ملت کاملا متفاوت در دو سوی شبه جزیره کره گردیده است. در یک سو کره جنوبی با اتکا به ایالات متحده حکومتی لیبرال و توسعه گرا را در دستور کار قرار داده است و در سوی دیگر کره شمالی حکومتی بر پایه سوسیالیسم و ایدیولوژی بومی خود موسوم به جوچه را با محوریت شخص رهبر حزب کمونیست شکل داده است که تقویت بنیه دفاعی با تکیه بر بازدارندگی موشکی و هسته ای را به توسعه اقتصادی ترجیح داده است. با وجود تفاوت ساختاری و بنیادین میان ساختار حکومتی و استراتژی های سیاسی دو کشور، آرمان اتحاد، کماکان بخش جدایی ناپذیر از قانون اساسی و اهداف غایی رهبران دو کشور می باشد. کره شمالی با علم بر موضع ضعیف تر خود، مدل کنفدراسیونی و مبتنی بر یک کشور، دو دولت را معرفی نموده است که نشان از اولویت آن کشور برای بقای رژیم و جلوگیری از بلعیده شدن توسط اقتصاد پویای کره جنوبی دارد. در مقابل کره جنوبی با رویکرد مبتنی بر اتحاد تدریجی امیدوار است همگام با اصلاحات در کره شمالی، از اتحاد ناگهانی و هزینه های بالای آن جلوگیری نموده و ضمن ایجاد آمادگی برای وقوع اتحاد یا فروپاشی کره شمالی، نظام دموکراتیک و اقتصاد لیبرال خود را در سراسر شبه جزیره گسترش دهد.