ارزیابی وضعیت توانایی کار و ارتباط آن با خستگی و سلامت در کارگران صنایع جنوب شرق ایران

افزایش سن نیروی کار یکی از مشکلاتی است که منجر به کاهش توانایی کار شاغلین شده است. هدف این مطالعه ارزیابی توانایی کار درک شده و ارتباط آن با خستگی، سلامت عمومی و ذهنی در کارگران صنعتی است.

در این مطالعه مقطعی 350 نفر از شاغلین صنایع مختلف شهر زاهدان شرکت کردند. داده ها با استفاده از آیتم اول پرسشنامه شاخص توانایی کار تحت عنوان امتیاز توانایی کار (WAS)، مقیاس ارزیابی خستگی و مقیاس های سلامت عمومی و سلامت ذهنی پرسشنامه کپنهاگن جمع آوری گردید. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد. تحلیل ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 انجام شد.

میانگین نمره توانایی کار درک شده 1/59±4/76 بود که در سطح ضعیف طبقه بندی می شود. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون خطی چندگانه متغیرهای خستگی، سلامت عمومی و سلامت ذهنی تاثیر معنی دار بر روی توانایی کار درک شده داشتند که دراین بین قوی ترین ارتباط مربوط به خستگی بود (0/324- =β و 0/001>P). نتایج مطالعه ارتباطی بین نمایه توده بدنی و توانایی کار درک شده نشان نداد (0/021- =β و 0/05<P).

مطابق یافته های پژوهش توانایی کار درک شده در سطح ضعیف قرار داشت. متغیرهای خستگی و سلامت عمومی بیشترین تاثیر را بر روی توانایی کار درک شده داشتند. پیشنهاد می شود مطالعاتی در راستای شناسایی سایر عوامل موثر بر توانایی کار طراحی و اجرا شود.