الگوی مفهومی مدیریت توجه در سیمای جمهوری اسلامی ایران

پژوهش حاضر با هدف ارایه مدل مدیریت توجه در تلویزیون با تاکید بر سیمای جمهوری اسلامی ایران انجام گرفت. روش پژوهش ترکیبی در دو فاز کیفی وکمی است. در فاز اول روش پژوهش کیفی - استقرایی است و از روش نظریه زمینه ای استراوس-کوربین استفاده شد. ابزار گردآوری اطلاعات مصاحبه نیمه ساختمند بود که به سه روش کدگذاری باز محوری و انتخابی، تجزیه وتحلیل شد. مشارکت کنندگان متخصصان موضوعی واجد شرایط ورود به مصاحبه بودند که از طریق نمونه گیری نظری تا 15 نفر به سطح اشباع داده ها رسید. روش پژوهش در قسمت کمی توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه کارشناسان رسانه بودند که از این میان به روش نمونه گیری سهل الوصول تعداد 150 نفر به عنوان حجم نمونه برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده بخش کمی، پرسش نامه محقق ساخته بر گرفته از بخش کیفی بود که اعتبار محتوایی آن توسط متخصصان و اعتبار صوری آن توسط تعدادی از پاسخ گویان تایید شد. پایایی ابزار نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بالاتر از 7/0 برآورد گردید. نتایج بخش کیفی با 21 مقوله کلی در قالب مدل پارادایمی شامل شرایط علی (انباشت اطلاعات، ویژگی های مخاطب، سیاست رقابتی، سیاست تولیدکننده، اقتضایات محیطی) پدیده محوری (مدیریت توجه)، شرایط زمینه ساز (رصد فرهنگی، سازمان خبره چابک، اخلاق حرفه ای)، شرایط مداخله گر (جذابیت محتوایی، رقابت پذیری، مدیریت سرمایه، مداخله سیاسی) راهبردها (آفرینش دیداری و شنیداری، تولید ناب، تمرکز بر مخاطب، توسعه سرمایه اجتماعی و فرهنگی، گفتمان سازی) و پیامدها (مدیریت مخاطب، تغییر عملکرد، فهم پذیر بودن پیام) قرار گرفت. نتایج بخش کمی نشان داد مدل ارایه شده از مدیریت توجه در تلویزیون با تاکید بر سیمای جمهوری اسلامی ایران از برازش مطلوب برخوردار است