اثر یک دوره تمرین تناوبی با شدت بالا و متوسط به همراه مصرف مکمل آلفالیپوئیک اسید لیپوزومال بر بیان پروتئین Sema3A صفحه محرکه عضله نعلی موش های دیابتیک

دیابت منجر به اختلال خونرسانی به اعصاب محیطی می شود. Semaphorin 3A (Sema3A) یک پروتیین دفع کننده عصب است که در پاسخ به هایپرگلایسمی ناشی از دیابت افزایش می یابد. فعالیت ورزشی و مصرف مکمل آلفالیپوییک اسید می تواند نقش محافظتی را در برابر عصب زدایی ناشی از دیابت ایفا کند. این مطالعه به منظور تعیین اثر یک دوره تمرین تناوبی با شدت بالا و متوسط به همراه مصرف مکمل آلفالیپوییک اسید لیپوزومال بر بیان پروتیین Sema3A صفحه محرکه عضله نعلی موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام شد.

در این مطالعه تجربی 35 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزنی 220-190 گرم و گروه سنی 8-6 هفته به طور تصادفی به 7 گروه 5 تایی تقسیم شدند. گروه ها شامل کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابتی + مکمل، دیابتی + تمرین شدید، دیابتی + تمرین متوسط، دیابتی + تمرین شدید + مکمل و دیابتی + تمرین متوسط + مکمل تقسیم شدند. دیابت با تزریق استرپتوزوتوسین (دوز mg/kg/bw 50) درون صفاقی القاء شد. پروتکل تمرین تناوبی متوسط و شدید به مدت شش هفته و پنج جلسه در هفته بود. آلفالیپوییک اسید به میزان mg/kg20 در روز به صورت گاواژ به موش ها داده شد. برای بررسی بیان پروتیین Sema3A عضله نعلی از روش ایمونوهیستوشیمی استفاده شد. انسولین سرم به روش الایزا اندازه گیری گردید.

دیابت باعث افزایش سطح گلوکز، Sema3A و کاهش معنی دار سطح انسولین عضله نعلی در گروه های دیابتی نسبت به گروه سالم شد (P<0.05). تمرین تناوبی شدید و متوسط در ترکیب با مکمل، به طور معنی داری مقدار پایین تری از بیان پروتیین Sema3A نسبت به گروه دیابتی در ترکیب با مکمل نشان داد (P<0.05).

اگرچه تمرین تناوبی شدید و متوسط می تواند بیان پروتیین Sema3A عضله نعلی موش های دیابتی را کاهش دهد؛ اما ترکیب مکمل آلفالیپوییک اسید با تمرین ورزشی در کاهش میزان عصب زدایی موثرتر است.