مدل رابطه ارتباطات انسانی با عملکرد شغلی کارکنان و نقش مداخله گر فرهنگ سازمانی مبتنی بر ارزش های اخلاقی

پژوهش حاضر به تدوین مدل رابطه ارتباطات انسانی با عملکرد شغلی کارکنان و نقش مداخله گر  فرهنگ سازمانی مبتنی بر ارزش های اخلاق اسلامی، پرداخته است.

تحقیق حاضر از  نظر هدف کاربردی و از نظر روش پژوهش توصیفی - پیمایشی و به طور مشخص مبتنی بر مدل معادلات ساختاری است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه مدیران و کارکنان در سازمان های تامین اجتماعی جنوب غربی ایران (کهکیلویه و بویراحمد، فارس و بوشهر) می باشد. تعداد 171 نفر به عنوان نمونه آماری پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، انتخاب شده اند. ابزار جمع اوری اطلاعات، سه پرسشنامه استاندارد 1- فرهنگ سازمانی؛ 2- پرسشنامه عملکرد شغلی و 3- پرسشنامه ارتباطات انسانی است. به منظور تحلیل داده ها و ترسیم مدل، نرم افزار PLS، به کار گرفته شده است.

نتایج آزمون های آماری حاکی از آن است که بین ارتباطات انسانی و ابعاد آن (مدیریت تعارض، خودآشکارسازی، اعتماد، انگیزش، خودپذیری، خودآگاهی و مهارت های ارتباط اسلامی) با عملکرد شغلی کارکنان (عملکرد وظیفه ای و زمینه) رابطه وجود دارد و فرهنگ سازمانی مبتنی بر ارزش های اخلاق اسلامی (فرهنگ تربیت محور، فرهنگ دانش محور، فرهنگ اخلاق گرا و فرهنگ رابطه گرا) بین دو متغیر ارتباطات انسانی و عملکرد شغلی نقش میانجی دارد.

ترکیب فرهنگ سازمانی و اخلاق کار اسلامی به عنوان یک عنصر فعال می تواند بر رفتارهای اسلامی و عمل بر اساس آن کمک نماید.