اثربخشی توانمندسازی روان شناختی بر رضایت از زندگی و نگرش به سالمندی زنان سالمند شهر تهران

سالمندی یکی از مراحل مهم زندگی است که با پیشرفت علم و بهبود شرایط بهداشتی، آمار سالمندان در جوامع گوناگون روبه افزایش است. از این رو برای ارتقای سازگاری سالمندان، توجه به رضایت از زندگی آنان و نگرش به سالمندی لازم است. بنابراین پژوهش حاضر به منظور اثربخشی توانمندسازی روان شناختی بر رضایت از زندگی و نگرش به سالمندی زنان سالمند شهر تهران انجام شده است. 

جامعه آماری شامل کلیه زنان 60 تا 70 ساله شهر تهران در سال 1400-1399 بود. تعداد 24 نفر (12 نفر گروه کنترل و 12 نفر گروه آزمایش) به شیوه نمونه گیری دردسترس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. با بهره گیری از یک طرح آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، سالمندان ابتدا پرسش نامه های رضایت از زندگی و نگرش به سالمندی را تکمیل کردند؛ سپس کاربندی آزمایشی توانمندسازی روان شناختی در 8 جلسه بر روی گروه آزمایش، اجرا و بعد از اتمام جلسات پس آزمون برای هر دو گروه ارایه شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس چندمتغیری به کمک نسخه 19 نرم افزارSPSS استفاده شد.

کسب رضایت آگاهانه از اصول اخلاقی در این پژوهش بود. این مطالعه با کد IR.IAU.ARAK.REC.1400.027 به تصویب کمیته اخلاق دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک رسیده است.

نتایج نشان داد که برنامه آموزشی توانمندسازی روان شناختی بر رضایت از زندگی (9/673=F و 0/006=p) و نگرش به سالمندی (8/385=F و 0/009=p) بین دو گروه در دو مرحله ارزیابی تفاوت معنا داری ایجاد کرده است؛ به این معنی که برنامه توانمندسازی روان شناختی باعث ارتقای رضایت از زندگی و نگرش به سالمندی افراد نمونه شد.

براساس نتایج این پژوهش می توان گفت، برنامه توانمندسازی روان شناختی بر رضایت از زندگی و نگرش به سالمندی زنان سالمند اثربخش بوده و آگاهی متخصصان حوزه های مشاوره، سالمندی، روان شناسی و سلامت از این آموزش ها می تواند کمک کننده باشد.