مقایسه میزان ترکیبات فنولی، فلاونوئیدی و عملکرد آنتی اکسیدانی شش گیاه دارویی مختلف تحت شرایط عصاره گیری با حلال های مختلف

در این تحقیق اثر حلال (آبی و هیدروالکلی) عصاره گیری بر محتوای ترکیبات فنولی، فلاونوییدی و فعالیت آنتی اکسیدانی شش گیاه دارویی مختلف شامل بلوط ایرانی، آویشن شیرازی، بابونه آلمانی، مریم نخودی، نسترن زرد و زرشک کوهی مورد بررسی قرار گرفت.

برای سنجش میزان فنول و فلاونویید به ترتیب از معرف های فولین سیوکالتیو و کلرید آلومینیوم و برای اندازه گیری پتانسیل آنتی اکسیدانی از روش DPPH استفاده شد. میزان محتوی ترکیبات فنولی و فلاونوییدی به ترتیب به صورت میلی گرم معادل گالیک اسید و کاتچین به ازای هر گرم از وزن خشک گیاه محاسبه گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 14 استفاده شد.  

با توجه به نتایج مطالعه، میزان فنول و فلاونویید در عصاره هیدروالکلی جفت بلوط، نسترن زرد، آویشن شیرازی، آرد بلوط، بابونه آلمانی و زرشک کوهی بیشتر از عصاره آبی بود و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود(001/0< P). بیشترین میزان فنول و فلاونویید به ترتیب مربوط به عصاره هیدروالکلی جفت بلوط با مقادیر mg/g 5/2±2/310 و mg/g 0/1 ± 2/241 و کمترین مقدار مربوط به عصاره آبی بابونه آلمانی (mg/g 1/1±1/53) و عصاره آبی آرد بلوط (mg/g5/1 ± 9/23) بود. بیشترین فعالیت آنتی اکسیدانی(IC50)  مربوط به عصاره هیدروالکلی جفت بلوط (µg/ml4/1±4/39) و کمترین مربوط به عصاره آبی بابونه آلمانی (µg/ml3/3±3/315) بود.

نتایج تحقیق حاضر نشان داد که نوع حلال استفاده شده برای عصاره گیری گیاهان تاثیر زیادی بر جداسازی ترکیبات فنول و فلاونویید، مقدار و هم چنین فعالیت آنتی اکسیدانی آنها دارد.