تدوین مدل عوامل موثر بر رفتار کودکان مبتلا به اوتیسم در فضاهای سوم شهر کرمان

زندگی در شهرهای امروزی تاثیرات عمیقی بر جسم و روان شهروندان می گذارد، بنابراین رسیدگی به نیازهای افراد در استفاده وتشویق آن ها به حضور در فضاهای شهری امری ضروری است. فضاهای سوم شهری شهر کرمان بر اساس وضعیت افراد سالم، جوان و مخصوصا مردان شکل گرفته است، یکی از گروه های نادیده گرفته شده افراد مبتلا به اوتیسم هستند. هدف از انجام این پژوهش شناسایی عوامل موثر بر رفتار کودکان مبتلا به اوتیسم در فضاهای سوم شهری می باشد. این پژوهش با روش زمینه ای و انجام مصاحبه های نیمه ساختار یافته با متخصصان و والدین در خصوص فضاهای سوم شهر کرمان و تحلیل مصاحبه با نرم افزار Atlas.Ti صورت گرفته است. با توجه به یافته ها و نتایج حاصل از این پژوهش می توان به اهمیت ابعاد فضا، سادگی و قابل دسترس بودن فضا، عواملی که باعث تحریک حواس کودکان می شوند مثل بو، صدا و... اشاره داشت، مبلمان شهری دانست و همچنین عامل تاثیرگذار بعدی ویژگی های فردی کودک است که با توجه به شدت درگیری با بیماری، میزان حساسیت حواس کودک به عوامل تحریک کننده، سن و حتی جنسیت آن می تواند رفتار متفاوتی در فضای سوم شهری داشته باشد.