الگوی حکمروایی هوشمند شهری در مشارکت شهروندان (مطالعه موردی: منطقه 12 شهرداری تهران)

این مطالعه به نقش مدیریت شهری هوشمند در همکاری و مشارکت شهروندان در منطقه 12 شهرداری تهران پرداخته است. هدف پژوهش واکاوی مفاهیم همکاری و مشارکت در حوزه مدیریت شهر هوشمند و نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در ارتقاء حکم روایی مشارکتی است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و همبستگی و نوع پژوهش کاربردی است. محدوده پژوهش، منطقه 12 شهرداری تهران است. روش جمع آوری داده ها به صورت اسنادی و میدانی از نوع پرسشنامه بوده است. روش تجزیه و تحلیل داده ها به صورت تحلیل کمی و استنباطی بوده است. یافته های حاصل از پرسشنامه های تکمیل شده از مدیران و متخصصان حوزه فن آوری اطلاعات و ارتباطات در نظام مدیریت شهری نشان می دهد که فناوری اطلاعات و ارتباطات در ارتقای همکاری و مشارکت شهروندان برای رسیدن به شهر مطلوب و پایدار نقش مهمی دارد. از این رو فن آوری اطلاعات و ارتباطات نقش مهمی در حمایت از اشتراک گذاری اطلاعات و یکپارچگی بین سازمان های مدیریت شهری، دولتی و ذینفعان خارجی از جمله شهروندان منطقه 12 تهران دارد. همچنین نتایج حاصل نشان می دهد که فناوری اطلاعات و ارتباطات در ارتقای محیط همکاری در نظام مدیریت شهری نقش مهمی دارد. از جمله این نقش ها، حمایت از اشتراک گذاری اطلاعات و ادغام بین سازمان های دولتی و ذینفعان خارجی از جمله شهروندان است؛ بنابراین تصمیم گیری مبتنی بر داده های موجود و برخط شهری یکی از نتایج اصلی مدیریت شهری هوشمند در افزایش کیفیت تصمیمات شهری است.