پیش بینی مدل اضطراب اجتماعی بر اساس دلبستگی با میانجی گری سبک های پرورشی در دختران چاق 12 تا 14 ساله شهر تهران

در پژوهش حاضر به پیش بینی مدل اضطراب اجتماعی بر اساس دلبستگی با میانجیگری سبک های پرورشی در نوجوانان چاق دختر پرداخته شده است.

این تحقیق با توجه به نحوه گردآوری داده ها جزء تحقیقات توصیفی و از نوع همبستگی است. دراین مطالعه جامعه آماری را تمامی دانش آموزان دختر 12 تا 14 ساله شهر تهران  در سال   1399 ، که دارای اضافه وزن و چاقی با شاخص توده بدنی بالا هستند را تشکیل می دهند  که 200 نفر از این دانش آموزان با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش از  پرسشنامه اضطراب اجتماعی کانور (توسط کانور 2000)، پرسشنامه دلبستگی نوجوانان به والدین و همسالان (توسط آرمسدن و گرینبرگ، 1987)، پرسشنامه فرزند پروری بامریند (بامریند، 1972)، استفاده شد.داده ها با استفاده از مدل آماری رگرسیون چند متغیری ، تحلیل مسیر و در نهایت معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شدند.

یافته های پژوهش نشان داد دلبستگی به میزان 32 درصد، با ارتباط منفی و معنادار، از تغییرات اضطراب اجتماعی را تبیین می کند اما با میانجیگری متغیرمکنون فرزندپروری ، ضریب استاندارد مسیر ، برابر با  46/0 - و به وضوح از قدرت تبیین بیشتری در تشخیص اضطراب اجتماعی، برابر با 46% برخورداراست.

استفاده از سبک فرزند پروری مقتدرانه باعث میشود که فرد در موقعیت های اجتماعی، ترس از ارزیابی کمتر و همچنین اجتناب و پریشانی کمتر و درنتیجه اضطراب کمتری را تجربه کرده نوجوانانی که والدینی با سبک تربیتی مقتدر دارند نسبت به نوجوانان دیگر از اضطراب اجتماعی کمتری برخوردارند