تعیین حداقل غلظت مهاری سولفات روی بر رشد و حداکثر جذب زیستی در پروبیوتیک های Lactobacillus acidophilus و Candida utilis

پروبیوتیک ها موجودات غیر بیماری زا بوده که دارای اثرات مفیدی بر بدن موجودات زنده هستند. همچنین عنصر روی به عنوان یک ریز مغذی دارای خواص مفیدی بوده و برای بدن موجودات زنده ضروری است. پروبیوتیک ها و عنصر روی با اثرات هم افزایی می توانند بر سلامتی موجودات زنده نقش مثبتی داشته باشند. ریز مغذی ها با مقادیر کم برای رشد و توسعه موجودات زنده مورد نیاز هستند ولیکن مقادیر زیاد آنها می توانند خاصیت سمیت داشته باشند. ریزمغذی ها به دو شکل معدنی و آلی در طبیعت یافت می شوند که فرم آلی آن سمیت کمتری دارد. باکتری ها و قارچ ها از جمله میکروارگانیسم هایی هستند که قادرند مواد معدنی را به فرم آلی تبدیل کنند و خاصیت سمیت آن را کاهش دهند. لذا، در این تحقیق دو پروبیوتیک Lactobacillus acidophilus و Candida utilis انتخاب گردید و توانایی جذب و تجمع ماده معدنی روی و میزان رشد میکروارگانیسم ها مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از 9 غلظت مختلف سولفات روی شامل 05/0، 2/0، 15،10،5، 25، 50، 75 و 100 میلی مول بر لیتر استفاده گردید. براساس نتایج، مهار رشد پروبیوتیک L. acidophilus و C. utilis به ترتیب در غلظت های 100 و بالاتر از 50 میلی مول بر لیتر به دست آمد. بیشترین و کمترین میزان جذب روی در L. acidophilus به ترتیب 2364 و 8/498 قسمت در میلیون و در مخمر C. utilis به ترتیب 41830 و 13174 قسمت در میلیون حاصل شد. براساس یافته های مطالعه حاضر می توان نتیجه گرفت که هر یک از این دو پروبیوتیک براساس ساختار سلولی دارای ظرفیت های خاصی در جذب و تحمل روی هستند. دلیل آن می تواند در سازوکار و نحوه عمل و مکانیسم های داخل سلولی باشد و باکتری نسبت به مخمر به دلیل وجود دیواره سلولی دارای میزان جذب کمتری است. لذا، باکتری و مخمر انتخابی، از توانایی جذب روی برخوردارند و تحت عنوان پروبیوتیک های غنی شده با روی کاربردهای مختلفی در صنعت غذا و دارو دارند.