پیش بینی گرایش به خودکشی بر اساس خودشفقت ورزی و انعطاف پذیری روان شناختی در زنان متاهل مبتلا به ام اس

بیماری ام.اس. یک بیماری سیستم عصبی مرکزی است که بیماران مبتلا به آن با مشکلات مختلفی مانند ناتوانی، کاهش امید به زندگی و مشکلات عاطفی و اقتصادی درگیر هستند. به همین منظور، مطالعه حاضر با هدف پیش بینی گرایش به خودکشی بر اساس خودشفقت ورزی و انعطاف پذیری روان شناختی در زنان متاهل مبتلا به ام اس شهر همدان انجام شد.

مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری آن زنان مبتلا به ام اس شهر همدان با تعداد 153 نفر بودند که به روش نمونه گیری در دسترس و بر اساس جدول نمونه گیری کرجسی و مورگان تعداد 110نفر انتخاب و مطالعه شدند. میزان گرایش به خودکشی، خودشفقت ورزی و انعطاف پذیری روان شناختی آنان توسط پرسش نامه های گرایش به خودکشی بک (1979)، خودشفقت ورزی نف (2003) و انعطاف پذیری روان شناختی بوند و همکاران (2011) اندازه گیری شد و داده های به دست آمده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون با کمک نرم افزار spss ویراست 25 تجزیه وتحلیل شد.

مقدار r به دست آمده 0/385- در سطح اطمینان بیشتر از 0/95 بوده است و این بدان معناست که با افزایش خودشفقت ورزی و انعطاف پذیری روان شناختی زنان، میزان گرایش به خودکشی در آنان کاهش می یابد.

خودشفقت ورزی و انعطاف پذیری روان شناختی تاثیر منفی بر گرایش به خودکشی زنان مبتلا به ام اس داشت از این رو تدوین برنامه های روان شناختی مناسب در راستای افزایش انعطاف پذیری روان شناختی با محوریت خودشفقت ورزی برای این بیماران می تواند مفید باشد.