مقایسه استحکام باند بین پرسلن و زیرساخت فلزی تیتانیومی ساخته شده به دو روش Milling و EBM

یکی از اصلی ترین علت شکست رستوریشن ها نبود استحکام باند کافی بین پرسلن و فلز می باشد که به عوامل مختلفی از جمله نحوه ی ساخت رستوریشن بستگی دارد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر روش ساخت فریم ورک فلزی بر استحکام باند پرسلن به آلیاژ تیتانیوم ساخته شده به دو روش EBM و Milling انجام شد. 

  در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی  مجموعا 20 نمونه در 2 گروه 10تایی ساخته شد. یک مولد رزینی طبق استاندارد ISO-9693 ساخته شد. از اسکن گرفته شده از این مولد برای ساخت نمونه های milling توسط دستگاه تراش از دیسک های تیتانیومی و نمونه های EBM توسط دستگاه Arcam EBM system از پودر آلیاژ Ti-6Al-4V استفاده شد. قبل از پرسلن گذاری نمونه ها تحت سندبلاست با ذرات آلومینیوم اکساید 110 میکرونی قرار گرفتند و توسط یک لایه نازک تیتانیوم باندینگ پوشیده شدند سپس روی هر 20 نمونه، پرسلن به ارتفاع 1/1 میلی متر در فضای مستطیل شکلی در وسط نمونه به ابعاد 3×8 میلی متر قرار داده شد. تست Three point bending برای تمام نمونه ها انجام شد و میزان آن ثبت شد. مقادیر به دست آمده از میزان استحکام باند با آزمون t تجزیه و تحلیل شدند و سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد .

 استحکام باند به دست آمده در گروه EBM (67/3±36/34) MPa و در گروه 34/4±52/46MPa    بود که از لحاظ آماری بین دو گروه تفاوت معنا داری داشت. (001/0>p)

  استحکام باند پرسلن و فریم فلزی تیتانیوم در روش milling از EBM بیشتر بود. با این حال هر دو گروه مقادیر استحکام باند بالاتر از حداقل میزان استاندارد ISO برای رستوریشن های فلز-سرامیک که 25 مگاپاسکال است را نشان دادند.