اثر مداخله آموزشی مهارت های ارتباطی بر رفتارهای خودمدیریتی و مدیریت تعارض مربیان کشتی

این پژوهش با هدف بررسی اثر آموزش مهارت های ارتباطی بر رفتارهای خودمدیریتی و مدیریت تعارض مربیان کشتی انجام گرفت.

روش پژوهش: 

روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و همچنین آزمون پیگیری بود که با گروه کنترل انجام گرفت. 33 نفر از مربیان کشتی استان اصفهان به صورت تصادفی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (17 نفر) و کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. پروتکل آموزشی استفاده شده در این پژوهش با اقتباس از پروتکل آموزش مهارت های تعاملی ارایه شده در پژوهش میرصفیان و همکاران (1399) طراحی شد. از پرسشنامه های رفتارهای خودمدیریتی مانز (1986) و مدیریت تعارض رابینز (2003) برای آزمون اثربخشی پروتکل آموزشی این پژوهش استفاده شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد.

نتایج نشان داد آموزش مهارت های ارتباطی به صورت معناداری بر ارتقای رفتارهای خودمدیریتی، مدیریت تعارض و مولفه های آنها در مربیان کشتی اثرگذار بوده که این تاثیرات پس از گذشت 12 هفته از پایان مداخلات آمورشی ماندگار بوده است.

به مسیولان فدراسیون کشتی و زیرمجموعه های آن در استان اصفهان پیشنهاد می شود تا از پروتکل آموزشی ارایه شده در این پژوهش به منظور ارتقای متغیرهای اثرگذار شغلی گزارش شده برای این گروه از مربیان استفاده کنند.