بررسی ساختار عاملی و اعتباریابی مقیاس ارزیابی رفتار خودکشی نوجوانان در دختران دانش آموز دوره متوسطه دوم شهر کرمان در سال 1400 : یک مطالعه توصیفی

اعتبارسنجی مقیاس رفتار خودکشی می تواند به ارزیابی چگونگی و کیفیت رفتار کمک بیشتری نماید. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر تعیین ساختار عاملی و اعتباریابی مقیاس ارزیابی رفتار خودکشی نوجوانان در دختران دانش آموز دوره متوسطه دوم شهر کرمان در سال 1400 بود.

این پژوهش از نوع توصیفی است. جامعه آماری شامل کلیه دختران دانش آموز دوره متوسطه دوم شهر کرمان در سال 1400 بود. تعداد 682 نفر به عنوان نمونه تعیین شد. نمونه ها به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. اطلاعات پژوهش از طریق دو مقیاس ارزیابی رفتار خودکشی نوجوانان و احتمال خودکشی Cull و Gill جمع آوری گردید. برای بررسی روایی و پایایی مقیاس از روش های روایی محتوا، همگرا، روایی سازه، روش های همسانی درونی استفاده گردید.

تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی نشان داد که مقیاس ارزیابی رفتار خودکشی نوجوانان از سه عامل تشکیل شده است که در مجموع 88/62 درصد از واریانس رفتار خودکشی را تبیین می کنند. نسبت روایی محتوایی و شاخص روایی محتوایی برای همه سوالات قابل قبول بود. این پرسش نامه به همراه مقیاس احتمال خودکشی Cull و Gill اجرا شد که با 16 آیتم از روایی هم زمان مناسبی برخوردار بود (001/0<p). ضریب آلفای کرونباخ برای کل مقیاس 84/0 و خرده مقیاس ها در محدوده 87/0 تا 95/0 بود.

مقیاس ارزیابی رفتار خودکشی نوجوانان 16-آیتمی دارای پایایی و روایی مناسب برای دختران دانش آموز است. بنابراین، این مقیاس را می توان برای ارزیابی وضعیت رفتار خودکشی نوجوانان در دختران دانش آموز دوره متوسطه به کار برد.