تاثیر لاکتوباسیلوس پلانتاروم بر ترکیب‏ شیمیایی، ویژگی‏های‏ تخمیر، پایداری‏ هوازی و گوارش‏پذیری آزمایشگاهی سیلاژ ذرت در مراحل برداشت

امروزه روش‏های گوناگونی برای کاهش اتلاف مواد غذایی در سیلو وجود دارد که یکی از این روش‏ها افزودن باکتری‏های مولد اسید لاکتیک به سیلو است. این باکتری‏ها با کاهش سریع pH از رشد باکتری‏های نامطلوب در سیلو جلوگیری کرده و در نتیجه ارزش تغذیه‏ ای سیلاژ حفظ می‏شود. از این رو این پژوهش با هدف بررسی اثر افزودنی لاکتوباسیلوس پلانتاروم بر ترکیب شیمیایی، ویژگی های تخمیر و گوارش ‏‏پذیری آزمایشگاهی به‏ روش تولید گاز در سیلاژ ذرت در مراحل گوناگون برداشت انجام شد.

مواد و روش ‏ها:

 در دهه اول و آخر ماه های شهریور تا آبان طی شش مرحله به گونه تصادفی از شش مزرعه ذرت در حال برداشت با چاپر در شهرستان بردسیر نمونه‏ برداری انجام شد. در هر مرحله پس از اندازه گیری ماده خشک، نمونه ‏ها با و بدون افزودن باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم با تراکم حداقل CFU 1010× 8 در هر گرم نمونه تازه علوفه، با سه تکرار در سیلو های آزمایشگاهی به مدت دو ماه سیلو شدند. مقدار پس آب تولیدی سیلوها پس از 72 ساعت و نیز در روزهای 10، 20، 30 و 60 آزمایش اندازه گیری شد. پس از باز کردن سیلوها، بی‏درنگ pH سیلاژ و پایداری هوازی به همراه ماده خشک، ماده آلی، پروتیین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی، کربوهیدرات‏های محلول در آب، نیتروژن آمونیاکی و اسید لاکتیک اندازه ‏گیری شد. گوارش ‏پذیری آزمایشگاهی به روش تولید گاز اندازه ‏گیری و فراسنجه‏ های تخمیر شامل انرژی قابل سوخت ‏و‏ ساز، اسیدهای چرب زنجیر کوتاه و گوارش‏پذیری ماده آلی براساس گاز تولیدی و ترکیب شیمیایی نمونه ‏ها از روابط استاندارد برآورد شد.

یافته‏ ها:

 یافته‏ های این پژوهش نشان داد که میانگین درصد ماده خشک در نمونه های برداشت شده در مراحل زمانی گوناگون، اختلاف معنی داری داشت. میانگین ماده خشک سیلاژ در ماه ‏های گوناگون برداشت، 4/19 درصد بود. افزودن باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم به ذرت علوفه‏ای بر غلظت اسید لاکتیک، نیتروژن آمونیاکی و ترکیبات شیمیایی سیلاژ ذرت تاثیر معنی‏ داری نداشت، ولی غلظت کربوهیدرات‏های محلول در آب در سیلاژهای دارای افزودنی از گروه شاهد کم‏تر بود (05/0>P). میزان pH سیلاژ و درصد پس آب تولیدی تحت تاثیر افزودنی باکتریایی قرار نگرفت (05/0<P)، ولی پایداری هوازی در سیلاژ دارای افزودنی از گروه شاهد کم‏تر بود (05/0>P). با افزودن باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم، گاز تجمعی تولید شده پس از 24 و 48 ساعت، پتانسیل تولید گاز (b)، نرخ تولید گاز (c) و همچنین انرژی قابل سوخت‏و‏ساز، اسیدهای چرب زنجیر کوتاه و گوارش‏پذیری ماده آلی سیلاژ نسبت به سیلاژهای بدون افزودنی تفاوت معنی‏داری نداشت.

نتیجه‏ گیری:

 یافته های این آزمایش نشان دادند که افزودن باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم بر ویژگی های تخمیر سیلاژ ذرت تولیدی در شهرستان بردسیر تاثیری نداشت.