مقایسه اثربخشی آموزش مدیریت خود، مدیریت هیجان و آموزش تلفیق این دو روش به مادران بر احساس تعلق به مدرسه، بهزیستی جامع (روان شناختی، هیجانی، جامعه شناختی) نوجوانان دختر شهر تهران

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش مدیریت خود، مدیریت هیجان و تلفیق این دو روش به مادران نوجوانان دختر شهر تهران بر احساس تعلق به مدرسه و بهزیستی جامع بود.

روش این پژوهش طرح نیمه آزمایشی دو گروهی با پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران نوجوانان دختر شهر تهران در سال 1397 بودند که از بین مدارس شهر تهران تعداد 60 نفر از مادران نوجوانان دختر دارای مشکلات مرتبط با ناسازگاری تحصیلی به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در چهار گروه (سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های بهزیستی جامع (کیز) و احساس تعلق به مدرسه (بری و بتی) استفاده شد. داده های پژوهش نیز با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.

یافته های حاصل از تحلیل داده های پژوهش نشان داد که در بهزیستی جامع و احساس تعلق به مدرسه، بین سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری (01/0<p) و دو گروه آزمایش و کنترل (05/0<p) تفاوت معنادار وجود دارد. در مرحله پیگیری، اثربخشی اجرای بسته های آموزشی مدیریت خود و مدیریت هیجان و تلفیقی برای متغیر های بهزیستی جامع و احساس تعلق به مدرسه تداوم داشت. بنابراین اجرای بسته آموزشی مدیریت خود، مدیریت هیجان و تلفیقی، به مادران نوجوانان دختر می تواند با افزایش بهزیستی جامع  و احساس تعلق به مدرسه، ناسازگاری اخلاقی و تحصیلی فرزندان آنان را کاهش دهد. از این رو لازم است متخصصان و روانشناسان این حوزه بیشتر به ابعاد روان شناختی این آموزش ها توجه کنند.

در تبیین این یافته ها می توان گفت چنانچه هیجان ها به شکل کنترل نشده ابراز شوند، نه تنها کارکرد زیستی و اجتماعی ندارند، بلکه آسیب زننده نیز هستند