طراحی الگوی کارآموزی و کارورزی اثربخش در برنامه درسی دانشگاه ها از منظر اعضای هئیت علمی

با توجه به اهمیت و نقش دروس کارآموزی و کارورزی در توانمندساختن دانشجویان و دانش آموختگان، پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی کارآموزی و کارورزی اثربخش در برنامه درسی انجام شد. روش پژوهش، کیفی و مشارکت کنندگان شامل اعضای هییت علمی دانشگاه های تهران، شهید باهنر کرمان، صنعتی اصفهان، شهید صدوقی یزد، مازندران، ولیعصر رفسنجان، فردوسی مشهد، صنعتی سیرجان و شیراز بودند که حداقل یک بار درس کارآموزی و کارورزی را ارایه داده باشند. روایی و پایایی سوالات مصاحبه توسط متخصصان تایید و، بعد از تحلیل 30 مصاحبه،پژوهشگران با توجه به اصل اشباع نظری می توانستند به همین تعداد مصاحبه اکتفا کنند، اما از آنجا که تنوع رشته های تحصیلی و دانشگاه ها زیاد بود این حجم تا 80 نفر ادامه یافت. با تحلیل مصاحبه ها، وضعیت موجود اجرای این دروس نشان داد که، از نظر اعضای هییت علمی، کارآموزی و کارورزی به طور اثربخش اجرا نمی شوند و 8 مولفه زمان، مسایل فردی، ساختار و تشکیلات سازمانی، عدم تخصیص منابع لازم و کافی، عدم درک درست از برنامه توسط افراد، عدم تعهد افراد و سازمان ها، نبود نظام ارزیابی و نظارت صحیح و عدم نظام ارتباطات بین سازمانی و بین فردی موانع اصلی اجرای اثربخش این دروس هستند. با توجه به آنکه اصلی ترین مشکل در عدم اجرای اثربخش دروس کارآموزی و کارورزی، عدم هماهنگی و ارتباط مناسب و کافی بین حلقه های سازمان ها (وزارتخانه ها، مراکزدانشگاهی و محیط کار) با هم و حلقه های افراد (استاد درس، سرپرست مرکزکارآموزی و دانشجو) با یکدیگر است، براساس نتایج یافته ها الگویی طراحی شد که تاکید اصلی آن بر ایجاد حلقه های ارتباطی است.