مولفه های تبیین کننده استقرار راهبرد یک روستا یک محصول (OV OP) برای کارآفرینی روستایی (مورد: شهرستان شازند استان مرکزی)

رویکرد یک روستا، یک محصول 1 (OVOP)،  یک روستا را برای تولید یک محصول رقابتی و قابل فروش با توجه به منابع محلی خود برای دستیابی به درآمد فروش در بازار و اقتصاد محلی تقویت می کند. یک رویکرد توسعه اقتصادی جامعه محور و مبتنی بر تقاضا و استفاده از منابع منطقه ای، ظرفیت منطقه ای با تاکید بر سه اصل اساسی محلی بودن و در عین حال جهانی اندیشیدن، اتکا به خود و خلاقیت و توسعه منابع انسانی می باشد. هدف اصلی این پژوهش، دسته بندی مولفه های تبیین کننده استقرار راهبرد یک روستا، یک محصول OV OP  برای کارآفرینی از دیدگاه روستاییان در دهستان نهرمیان ازتوابع بخش زالیان شهرستان شازند می باشد.

پژوهش از نوع کاربردی و جامعه آماری آن شامل 5550 نفر از روستاییان دهستان نهرمیان می باشد. نمونه گیری به روش نمونه گیری چندمرحله ای تصادفی با انتساب متناسب انجام شد و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران به تعداد 160 نفر تعیین گردید. ابزار تحقیق پرسشنامه ای بود که تایید روایی آن توسط متخصصان و کارشناسان صندوق کارآفرینی امید، کارشناسان توسعه روستایی سازمان جهاد کشاورزی و اعضای هیات علمی رشته جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه خوارزمی و اعتماد و پایایی آن با آماره آلفای کرونباخ انجام شد. در بخش آمار تحلیلی با توجه به اهداف تحقیق، از روش تحلیل عاملی اکتشافی با نرم افزار  SPSS استفاده گردید.

اولویت بندی شاخص های تبیین کننده استقرار راهبرد OVOP برای کارآفرینی از دیدگاه روستاییان نشان داد شاخص های"کیفیت تولیدات"، "فعالیت دارای مزیت رقابتی" و "تولید در سطح محلی برای بازار جهانی" اولویت های اول و "خدمات ارتباطی و ICT"، "پشتیبانی دولت" و "مشارکت و تعاون در کشاورزی در اولویت های آخر بوده است. مطابق نتایج تحلیل عاملی اکتشافی هفت عامل نوپذیری و خلاقیت، فروش و بازاریابی، مزیت نسبی و رقابت پذیری، سرمایه انسانی و اجتماعی، مشارکت اجتماعی، حمایتی- زیرساختی و کاهش شکاف اقتصادی مهمترین عوامل تبیین کننده استقرار راهبرد OVOP از دیدگاه روستاییان به دست آمدند. هفت عامل مذکور توانسته اند 68/27 درصد از کل واریانس متغیرها را تبیین نمایند.

OVOP به عنوان یک استراتژی توسعه روستایی و محرک توسعه اقتصادی روستا مستلزم توجه به روستاهای نوآور و دانش بنیان در کاهش فقر نواحی روستایی است. در این راستا، توجه به هدف بهینه سازی مناسب از منابع محلی و تخصیص سرمایه و منابع مالی برای مدیریت کسب وکارهای محلی و سازماندهی تعاونی های محلی با رویکرد خودباوری و خلاقیت حایز اهمیت است. از طرفی ترغیب و تشویق روستاییان برای تولید محصول محلی و حمایت های دولت برای برچسب گذاری و برندسازی در زنجیره ارزش محصولات نقش مهمی در توسعه بازار بین المللی و صادرات محصول و توسعه کارآفرینی روستایی دارد.