بررسی تاثیر حفاظتی EGCG بر صدمات کروموزومی ناشی از تیمار با نیکل بر رده سلولی HFF انسانی با استفاده از آزمون میکرونوکلئوس در سلول های دو هسته ای

نیکل از جمله فلزات سنگینی است که به دلیل کاربرد وسیع در صنایع به طور گسترده در طبیعت پیرامون ما یافت می شود. صدمات کروموزومی ناشی از نیکل به توانایی آن در ایجاد گونه های فعال اکسیژن نسبت داده می شود. امروزه استفاده از ترکیبات گیاهی جهت جلوگیری از صدمات کروموزومی ناشی از این عوامل به طور گسترده ای رایج شده است. چای سبز با داشتن انواعی از ترکیبات پلی فنول خصوصا اپیگالوکاتچینگالات (EGCG) که می تواند به عنوان یک نوشیدنی رایج استفاده روزمره داشته باشد، گزینه مناسبی برای محافظت در برابر فلزات سنگین از جمله نیکل است. در این تحقیق تاثیر سه غلظت 10، 20 و 30 میلی مولار EGCG بر صدمات کروموزومی ناشی از تیمار رده سلولی  HFF با غلظت های 0/2، 0/5 و 0/7 میلی مولار از نیکل با کمک آزمون میکرونوکلیوس در سلول های دو هسته ای مورد بررسی قرار گرفت. در غلظت های مختلف، نیکل توانست فراوانی سلول های دو هسته ای دارای میکرونوکلیوس که بیانگر صدمات کروموزومی هستند، را به شکل معنی داری نسبت به تیمار کنترل افزایش دهد. در حالی که، در تمام غلظت های ذکر شده، EGCG توانست به شکل وابسته به غلظت، باعث کاهش فراوانی این سلول ها گردد. نتایج نشان داد که EGCG قادر به کاهش اثرات کلاستوژنتیک نیکل در شرایط برون تنی است. در غلظت های بالاتر این توانایی افزایش می یابد. با توجه به توانایی آنتی اکسیدانی EGCG می توان نتیجه گرفت که نیکل بیشتر صدمات کروموزومی خود را با افزایش میزان گونه های فعال اکسیژن القاء می کند.