تحلیل انتقادی اتهام خشونت به پیامبر (ص) از دیدگاه مستشرقان

در جهان امروز، مانند زمان نبی اکرم ص، بعضی از مستشرقان، مغرضانه یا به خاطر ناآگاهی برای ضربه زدن به اسلام و ایجاد اسلام هراسی، پیامبر را به خشونت و زور در تبلیغ دین، متهم کرده اند. بررسی این اتهامات و پاسخ بدانها برای نشان دادن چهره واقعی اسلام و گسترش آن امری ضروری است. این اتهامات، در سه محور خلاصه می شود: تاسیس و تبلیغ اسلام بر اساس زور، جنگ و جهاد، احکام سخت اجرایی. مقاله حاضر با توجه به رویکرد درون دینی مستشرقان، بی اساسی محور اول (اتهام زور و خشونت در گسترش اسلام) را تبیین وتحلیل کرده است، به گونه ای که با روش استنطاقی و به نطق آوردن قرآن در مورد این اتهام و رد آن، دلایل قرآنی را برگرفته از تفاسیر، تحلیل کرده است؛ یافته ها و ادله قرآنی به دست آمده درباره رد شبهه خشونت پیامبر اکرم برای تبلیغ اسلام، عبارت است از: 1. شخصیت رحمانی پیامبر با نمودهایی مانند نرم خویی، گذشت وحسن معاشرت حتی با غیرمسلمانان، مهمترین عامل برای تبلیغ اسلام بوده است؛2. دعوت پیامبرa بر بصیرت و تفکرافزایی، حکمت، موعظه حسنه و جدال احسن استوار بوده و محتوای آن نیز علاوه بر انذار، بشارت آفرین وحاوی پیام آزادی بوده است. رسول رحمت این محتوا و روش دعوت را بر اساس مخاطب و زمان و...گام به گام اجرامی کرد؛ در ابتدا رحمت و بنا به ضرورت و پس از اتمام حجت، آخرین حربه، خشونت و جنگ با معاندان، را در پیش می گرفت تا در مقابل توطیه های دشمنان معاند، دفاعی برای حفظ اسلام و مسلمانان باشد. بنابراین آخرین حربه هم، در نظام کلی عالم، رحمتی است برای همگان زیرا نظمی را در جامعه حاکم می کند؛ از همین رو هیچ کدام از محورهای اتهام خشونت به پیامبر از مصادیق خشونت نیست و برخلاف نظر مستشرقان، گسترش اسلام به برندگی شمشیر و زور و اجبار نیازی نداشته و ندارد.