بررسی شخصیت حضرت خدیجه (س) از دیدگاه مستشرقان

زندگی حضرت خدیجهh، ازجمله موضوعاتی است که برخی مستشرقان بدان پرداخته اند. افرادی همچون: فاطمه مرنیسی در کتاب «زنان پرده نشین و نخبگان جوشن پوش»، نابیا آبوت در مقاله «وضعیت زنان در صدر اسلام» و باربارا فریر استواسر در مقالات «همسران پیامبر» و «خدیجه» در دایرهالمعارف قرآن لیدن، در ضمن بیان مباحث خود درباره زن در اسلام، مطالبی درباره این شخصیت برجسته آورده اند. ایشان با استناد به منابع اهل سنت، به ذکر محاسن این شخصیت پرداخته و وی را صاحب اندیشه ای بلند و حامی مقتدر پیامبرa دانسته اند. نویسندگان مذکور، همگی به سن بالای حضرت خدیجهh در زمان ازدواج با پیامبرa، بیوه بودن وی و داشتن چندین فرزند از همسران قبلی و همچنین ثروت انبوه او که ماحصل ازدواج های قبلی اش بوده، اشاره کرده اند و در ضمن ترسیم شخصت حمایت گر خدیجهh از پیامبرa، جایگاه نبوتش را تضعیف کرده و پیامبر را شخصیتی درمانده و ناموفق در امر رسالت در صورت عدم همراهی همسرش دانسته اند. نویسندگان یادشده، به رغم مراجعه به منابع متعدد، به دلیل استناد به منابع اهل سنت و عدم تفحص کامل در بین آثار تاریخی، دچار اشتباهاتی شده اند که با حقیقت تاریخی سازگار نیست. این نوشتار که به شیوه توصیفی- تحلیلی نگاشته شده، درصدد است تا ضمن تبیین مطالب آنان، به تحلیل شخصیت متعالی خدیجهh پردازد و اثبات کند وی قبل از پیامبرa هرگز ازدواج نکرده و سن بالایی نداشته است. او متکفل فرزندان خواهرش «هاله» بوده و ثروت انبوه وی میراث همسران قبلی اش نبوده، بلکه ماحصل تلاش و توان مندی این بانوی نمونه بوده است.