تاثیر لهجه های عربی بر قرائات سبعه با تاکید بر سوره یس

علم قرایات، عهده دار شناخت و بررسی اختلافات در نحوه تلفظ و اداء کردن کلمات قرآن کریم است . در همین خصوص، در منابع روایی اهل سنت احادیثی وجود دارد که به «سبعه احرف» مشهور و موجب شده برخی به همین دلیل، اختلاف در قرایت را وحیانی قلمداد کنند . هرچند عالمان شیعه با استناد به روایات معتبر از اهل بیت b مبنی بر نزول قرآن بر یک وجه با این دیدگاه مخالف هستند، اما صاحب نظران اهل سنت در تبیین مراد از این احادیث، حدود ده وجه را بیان کرده اند که از آن میان، جواز قرایت به لهجه های قبایل عربی، بیشتر مورد توجه قرار گرفته که این وجه در واقع نظریه وحیانی بودن اختلاف قرایات را تضعیف و نظر عالمان شیعه مبنی بر نزول قرآن بر یک قرایت را تایید می نماید . هدف پژوهش حاضر که با روش توصیفی-تحلیلی و بر اساس منابع کتابخانه ای انجام شده، ارایه شواهدی در تقویت این نظریه، با بررسی تاثیر لهجه های قبایل عرب بر قرایت قاریان هفت گانه در سوره یس است . نتیجه آنکه می توان با نظر افرادی که اختلاف قرایات را غیروحیانی می دانند همراه شد و علاوه بر این، اندازه این تاثیر را در اختلاف قرایت قراء سبعه به دست آورد .