مقایسه سناریوهای وضع موجود و طرح توسعه سیستم مدیریت پسماند شهرستان رشت با رویکرد ارزیابی چرخه حیات

مدیریت نامناسب پسماند پایداری محیط زیست را تهدید می کند. تعریف یک سیستم بهینه و پایدار جهت دفع پسماند نیازمند بررسی تمام فرایندهای درون سیستم، تاثیر آن بر محیط زیست، جنبه های اقتصادی، اجرایی و مصرف انرژی در هر بخش است. مطالعه حاضر باهدف مدل سازی سیستم مدیریت پسماند شهری شهرستان رشت بر اساس رویکرد ارزیابی چرخه حیات انجام شده است. در این راستا دو سناریوی دفع موجود و طرح توسعه برای آینده مقایسه شدند. سناریوی اول (دفع موجود) شامل فروش پسماند بازیافتی، پردازش بیولوژیکی (تولید کمپوست) و دفن است. در سناریوی دوم (طرح توسعه) مدنظر است که علاوه بر روش های قبلی دفع، از زباله سوز استفاده شود. پس از جمع آوری اطلاعات با استفاده از مدل IWM-2 به ارزیابی بار محیط زیستی هر یک از سناریوها پرداخته شد. نتایج نشان می دهد که در سناریوی دوم، به صورت کلی میزان مصرف انرژی، آلاینده ها و گرمایش جهانی نسبت به سناریوی اول کاهش می یابد. مقدار انرژی مصرفی کل برای سناریوی اول و دوم به ترتیب 3891+ و 1683234- گیگاژول است. همچنین در سناریوی دوم پتانسیل گرمایش جهانی به دلیل کاهش دفن، کاهش حمل ونقل و مصرف سوخت، بهبود تجهیزات و بازیابی انرژی کاهش یافته است. به طورکلی عملکرد محیط زیستی در سناریوی دوم در صورت انجام تمهیدات لازم بهبود خواهد یافت که کاهش دفن، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، افزایش میزان بازیافت و... از دلایل اصلی آن هستند. اگرچه زباله سوزی سبب کاهش دفن پسماند در لندفیل سراوان می شود؛ اما همچنان طراحی مناسب محل دفن و بهره برداری انرژی از آن است که چرخه حیات مطلوبی از مدیریت پسماند را بر اساس سناریوی دوم ارایه می دهد. همچنین به کارگیری روش زباله سوزی تنها در صورت رعایت استانداردهای آلودگی و بازیابی انرژی توجیه محیط زیستی می یابد. تغییر اجزا و ظرفیت هر یک از گزینه های دفع نتایج جدیدی را ارایه می دهد که در این زمینه استفاده از سایر مدل ها پیشنهاد می شود.