اثربخشی روش ارائه بازخورد در بهبود مستندسازی پرستاران در بخش اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) شهر مشهد

هدف :

ارزیابی مستمر مستندسازی پرونده پزشکی متضمن کیفیت مراقبت است. هدف از این مطالعه ارزیابی وضعیت مستندسازی پرستاری قبل و بعد از ارایه بازخورد به پرستاران در بخش اورژانس بود.

روش ها :

پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی بود که در سال 1401 در اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) در شهر مشهد انجام شد. ابتدا ابزار ارزیابی مستندسازی پرستاری اورژانس از طریق بررسی متون به دست آمد و روان سنجی شد. سپس 150 پرونده به صورت تصادفی انتخاب و با ابزار بررسی شدند. نتایج بررسی به همراه راهنمای مستندسازی صحیح به صورت ویدیویی به کادر پرستاری بازخورد داده شد. 1 ماه بعد از مداخله، 150 پرونده به صورت مجدد بررسی و نتایج با یکدیگر مقایسه شدند. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون های تی مستقل، اسکویر و دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها:

 22 شاخص وارد روان سنجی ابزار شدند و 18 شاخص امتیاز نسبت روایی محتوا و شاخص روایی محتوا بالای 0/56 و 0/79 به دست آوردند. ضریب آلفای کرونباخ با 0/85 تایید شد. میانگین امتیاز وضعیت مستندسازی پرستاری قبل از مداخله 2/1± 27/9 و بعد از مداخله 1/6± 29/1 از امتیاز کلی 36 بود که افزایش معناداری (0/001>P) داشت. بیشترین درصد موارد ناقص و سفید مستندسازی مربوط به شاخص های فرم تریاژ و رعایت اصول اصلاح یا اضافه کردن بود.

نتیجه گیری:

 وضعیت مستندسازی شاخص های پرستاری در پرونده های بخش اورژانس بعد از مداخله بهبود معنا دار پیدا کرد. توصیه می شود ارزیابی و ارایه بازخورد به پرستاران در خصوص مستندسازی به طور مستمر پیگیری شود.