بررسی اثر عصاره گیاه زیتون تلخ (Melia azedarach) و کروسین در موش های مبتلا به کیست هیداتید

کیست هیداتید یکی از مهم ترین بیماری های مشترک بین انسان و دام است. در مطالعه حاضر، اثر درمانی عصاره دانه گیاه زیتون تلخ و کروسین بر روی مدل موش آلوده به کیست هیداتید در شرایط برون تنی و درون تنی مورد بررسی قرار گرفت. در بررسی برون تنی از روش رنگ آمیزی ایوزین 1/0 درصد استفاده شد. در بررسی درون تنی 30 سر موش آزمایشگاهی با تزریق داخل صفاقی  5/0 میلی لیتر از مایع حاوی 2000 پروتواسکولکس به کیست هیداتید الوده شدند. یک هفته پس از تزریق موش ها بطور تصادفی در قفس های مجزای به 5 گروه 6 تایی درمانی تقسیم شدند. این گروها شامل: 1- گروه شاهد (بدون هیچ نوع تیماری)، 2- گروه آلبندازول (دوز 75 میلی گرم/کیلوگرم آلبندازول)، 3- گروه زیتون تلخ (100 ماکرولیتر عصاره زیتون تلخ)، 4- گروه کروسین (100 میلی گرم/میلی لیتر کروسین)، 5- گروه زیتون تلخ -کروسین (مخلوطی از عصاره زیتون تلخ و کروسین). 140 روز بعد از درمان، آزمایشات مورد نظر انجام شد. بررسی برون تنی اثر کشندگی عصاره خالص زیتون تلخ بر پروتواسکولکس ها نشان داد که پس از  15 و 60 دقیقه انکوباسیون بترتیب 60 و 80 درصد پروتواسکولکس ها از بین می روند. نتایج آزمایشات درون تنی نیز نشان داد که در گروه های تحت درمان با کروسین، زیتون تلخ و زیتون تلخ-کروسین، تعداد، وزن و اندازه کیست های هیداتید در مقایسه با شاهد به طور معنی داری کاهش یافته است. علاوه براین، بررسی فاکتورهای بیوشیمیایی کبدی بیشترین اثر کشندگی کیست هیداتید را درگروه های تحت درمان با زیتون تلخ و زیتون تلخ-کروسین در مقایسه با گروه تحت درمان با داروی ضد انگل آلبندازول و شاهد نشان داد.