اثر گیرنده‎های GABAB سپتوم جانبی بر کسب حساسیت به مورفین در موش های صحرایی نر نژاد ویستار به روش ترجیح مکان شرطی شده

حساسیت رفتاری در پاسخ به تزریق مورفین، مدلی مناسب برای مطالعه بسترهای عصبی شکل‎پذیری رفتاری است که با پاداش و سوءمصرف مواد افیونی همراه است. سپتوم جانبی (LS) در فرآیندهای پاداش و یادگیری نقش مهمی دارد. هسته LS حاوی نورون‎های GABAergic است و خروجی های این ناحیه به تگمنتوم شکمی (VTA) باعث تنظیم دقیق میزان دوپامین آزاد شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات تزریق آگونیست و آنتاگونیست گیرنده‎های GABAB بر کسب حساسیت رفتاری به مورفین در مدل ترجیح مکان شرطی شده (CPP) است. در این مطالعه تجربی، موش‎های صحرایی نر نژاد ویستار به 17 گروه تقسیم شدند. دوزهای 5/0، 1، 5/2، 5 ، 5/7، 10، 5/12و 15 میلی گرم/کیلوگرم مورفین به شکل زیرجلدی به حیوانات تزریق‎شد تا دوزهای موثر و بی‎اثر مورفین مشخص شود. به منظور القاء حساسیت، دوز موثر مورفین به مدت 3 روز تزریق شد؛ پس از 5 روز، CPP با دوز بی اثر مورفین انجام شد. دوزهای 5/1، 6 و 12 میکروگرم/رت از آگونیست (باکلوفن) و آنتاگونیست (CGP35348) در 3 روز اول حساس سازی، 10 دقیقه قبل از تزریق مورفین به درون LS تزریق شد. باکلوفن در دوز 6 میکروگرم/رت (05/0 > p) و CGP35348 در دوز 12 میکروگرم/رت (01/0 > p) باعث کاهش معنی دار کسب حساسیت به مورفین شدند. گیرنده های GABAB در ناحیه LS می توانند هدف مهم درمان سوء مصرف مواد مخدر باشند. سازوکار فوری برای این افزایش حساسیت مشخص نیست. با این حال، نتایج از این ایده که سیستم سپتوهیپوکامپ عملکرد دوپامین مزولیمبیک را مهار می نماید، حمایت می‎کند.