بررسی سیر تحول واژه هایی از فارسی باستان و میانه در گویش تالشی عنبران و مقایسه آن با فارسی نو

گویش تالشی ادامه طبیعی و تحول یافته زبان های دوره میانه و باستانی ایران است. عده ای از پژوهشگران، این گویش را از گویش ‎های زبان آذری و عده ای آن را زبانی که ریشه در زبان مادی دارد، به حساب می آورند. این گویش به سه دسته شمالی، مرکزی و جنوبی تقسیم می شود که در این بین، لهجه عنبرانی در گروه لهجه‎ های تالشی شمالی قرار دارد. این لهجه تا به امروز واژه های بسیاری از فارسی باستان و میانه را در درون خود حفظ کرده و در سطوح آوایی، واژگانی و دستوری، دارای ویژگی هایی است که نتایج بررسی دقیق آن ها می تواند خدمت شایانی به حوزه زبان فارسی داشته باشد و به پژوهشگران این عرصه یاری رساند. در پژوهش حاضر، که بر اساس بررسی سیر تحول تاریخی، آوایی و واج شناسی تعدادی از واژه‎ های تالشی عنبرانی از دوره فارسی باستان و میانه و مقایسه آن ها با فارسی نو و معیار، نگاشته شده است، می توان گفت که این واژه ‎‎ها در درون این لهجه چندان دچار تحول آوایی و ابدال نشده ‎اند و به همین دلیل، شباهت و قرابت این واژه‎ ها در لهجه مذکور به فارسی باستان و میانه بیشتر از فارسی نو و معیار است و این امر از دیرینگی و اصالت لهجه عنبرانی حکایت دارد.